(leeswaarschuwing: van onderstaande tekst krijg je zin. in eten.)
er zijn dingen die je beslist een keer moet hebben gedaan voor je sterft: naar new york, een marathon lopen, een bezoek aan een turks badhuis, wandelen in tongariro np. en: eten in een sterrenrestaurant. ik had al zo vaak voor omroep gelderland telefonisch contact gehad met chef-kok tonny berentsen van de kromme dissel in heelsum, nadat hij weer zijn michelinster had behouden (al 45 jaar heeft dit restaurant een ster!), dat ik het tijd vond om eens de proef op de som te nemen. met moeder de vrouw.
wat dit met hardlopen te maken heeft? niets. ik vertel hier alleen maar dat ik nog nooit zo lekker buiten de deur gegeten heb. sorry mam ;-).
vier uur lang getrakteerd worden op het fijnste van het fijnste; let wel - ik hoop de marathon van enschede op 17 april in 4,5 uur te voltooien, de tijd in #heelsum vloog voorbij en verliep toch zo heerlijk langzaam. nog nooit zoiets meegemaakt. vier uur lang genieten in enschede zit er niet in, vrees ik.
oké, heelsum: personeel dat alles weet van dat wat op je bord ligt, wat in je glas zit, dolt met de gasten, je stoel aanschuift als je terugkeert van een bezoek aan het toilet. eten in een sterrenrestaurant is een feest, mensen. leuker dan hardlopen. als je alle kosten bij elkaar optelt ook goedkoper, die bewering durf ik wel aan.
ik geloof dat ik weet wat ik moet doen om enschede zo soepel mogelijk te volbrengen: ik ga onderweg gewoon mijmeren over eten in heelsum. en niet denken aan de ook heerlijke 'bek' van mijn buurmannen - de snackbarhouder en de eetcafébaas daartegenover (ja, ik woon gevaarlijk.) wie mij op 17 april moeilijk kijkend doch kwijlend ziet strompelen tijdens de tweede omloop door lonneker en glanerbrug hoeft niet te wanhopen. daar loopt een debutant die denkt aan het zesgangenmenu in heelsum.
zit er na enschede nog maar één ding op: ooit naar new york. ik neem behalve een goede eetlust voor de zekerheid ook maar mijn loopmaatjes mee.
ps: is dit goed hardloopvoedsel? ik wil het niet weten.
hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit - iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Reacties
Een reactie posten