(leeswaarschuwing: van onderstaande tekst krijg je zin. in eten.)
er zijn dingen die je beslist een keer moet hebben gedaan voor je sterft: naar new york, een marathon lopen, een bezoek aan een turks badhuis, wandelen in tongariro np. en: eten in een sterrenrestaurant. ik had al zo vaak voor omroep gelderland telefonisch contact gehad met chef-kok tonny berentsen van de kromme dissel in heelsum, nadat hij weer zijn michelinster had behouden (al 45 jaar heeft dit restaurant een ster!), dat ik het tijd vond om eens de proef op de som te nemen. met moeder de vrouw.
wat dit met hardlopen te maken heeft? niets. ik vertel hier alleen maar dat ik nog nooit zo lekker buiten de deur gegeten heb. sorry mam ;-).
vier uur lang getrakteerd worden op het fijnste van het fijnste; let wel - ik hoop de marathon van enschede op 17 april in 4,5 uur te voltooien, de tijd in #heelsum vloog voorbij en verliep toch zo heerlijk langzaam. nog nooit zoiets meegemaakt. vier uur lang genieten in enschede zit er niet in, vrees ik.
oké, heelsum: personeel dat alles weet van dat wat op je bord ligt, wat in je glas zit, dolt met de gasten, je stoel aanschuift als je terugkeert van een bezoek aan het toilet. eten in een sterrenrestaurant is een feest, mensen. leuker dan hardlopen. als je alle kosten bij elkaar optelt ook goedkoper, die bewering durf ik wel aan.
ik geloof dat ik weet wat ik moet doen om enschede zo soepel mogelijk te volbrengen: ik ga onderweg gewoon mijmeren over eten in heelsum. en niet denken aan de ook heerlijke 'bek' van mijn buurmannen - de snackbarhouder en de eetcafébaas daartegenover (ja, ik woon gevaarlijk.) wie mij op 17 april moeilijk kijkend doch kwijlend ziet strompelen tijdens de tweede omloop door lonneker en glanerbrug hoeft niet te wanhopen. daar loopt een debutant die denkt aan het zesgangenmenu in heelsum.
zit er na enschede nog maar één ding op: ooit naar new york. ik neem behalve een goede eetlust voor de zekerheid ook maar mijn loopmaatjes mee.
ps: is dit goed hardloopvoedsel? ik wil het niet weten.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten