hardlopen voor de leuk

weer een hardloopmaand voorbij. ik heb in mei 136 kilometer afgetikt en dat zijn evenveel kilometers als in december. ik heb aan twee wedstrijden deelgenomen, de pinksterrun in brummen werd voor de eerste keer gehouden en de veluwezoomloop stond voor de 18e keer op het programma. wat is de veluwezoomloop een prachtig evenement, langs de rand van het nationale park , door voornamelijk bosgebied over schitterende paden en met onverwachte ontmoetingen met schotse hooglanders. hopelijk deelt de organisatie, av gelre in dieren , na deze editie weer medailles uit na afloop ;-); ik liep in dieren na de zevenheuvelenloop van afgelopen jaar mijn tweede officiële wedstrijd over 15 kilometer. ik verbeterde mijn gelopen tijd in nijmegen met 24 seconden. mijn pr op deze afstand staat nu op 1 uur, 20 minuten en 47 seconden. in de tussentijd verbeterde ik bovendien mijn beste 5 kilometertijd (25:00) en 10 kilometertijd (52:22). mijn actie voor stichting leukemie loopt boven verwachting. de tell

als je dit ziet, dan wil je zelf toch gewoon meedoen? filmpjuh!

eetcafé helder in arnhem van mijn inmiddels goede vrienden tom en michel helpt mee met de inzamelingsactie voor www.leukemie.nl. op de bar hebben ze een grote glazen pot neergezet waar gasten een bijdrage voor mijn inzamelingsactie in kunnen stoppen. de donateurs maken daarmee kans op een dinerbon van 50 euro, uiteraard te besteden bij tom en michel en hun medewerkers. natuurlijk moet er veel geld in die pot en dat gaat allemaal naar onderzoek naar leukemie.  dus, lieve mensen, deel dit bericht en schreeuw het van de daken: ik eet bij helder! ik drink bij helder! ik geniet bij helder! jij moet ook naar helder! eerste pinksterdag zijn ze trouwens dicht. dan moeten tom en michel bij iemand op visite.

een man of twintig aan de start op het marktplein in brummen . de geringe bekendheid van de allereerste pinksterrun, in combinatie met het tijdstip - een mens moet ook eten - brengt weinig hardlopers op de been. ik kijk quasinonchalant om me heen. die kan ik hebben, die ook, een ander in een geel singlet is twintig jaar jonger en die dame loopt me er ook uit, ben ik bang. nee, dat wordt geen top 5 :-), maar ik kom ook niet als laatste over de meet. ik draag een shirt met een belangrijke boodschap , het spreekt onder de deelnemers nauwelijks tot de verbeelding; iedereen is geconcentreerd voor zijn of haar (ruim) 10 kilometer. na het startsein spuiten de testosteronpikkies weg, gevolgd door enkele dames. al snel loop ik alleen. een jonge vrouw van eind twintig, begin dertig, dressed in black, gaat me voorbij. ze heeft een iets hoger tempo, maar ze loopt daarna nauwelijks uit. ik kom tussen 3 en 4 kilometer zelfs in haar slipstream en met haar en een blonde deerne (in gedachten besluit ik

mijn shirt voor de dam tot damloop is binnen. ik krijg ontzettend veel zin in de loop. vrijdagavond eerst even het tricot testen in brummen bij de pinksterrun.

ik kreeg begin mei een bijzonder verzoek van een kennis uit mijn medische netwerk. of ik mee wilde doen aan een inzamelingsactie tijdens de dam tot damloop. lopen voor het goede doel heb ik altijd sympathiek gevonden, maar vooral wanneer anderen het deden. het leek me zoveel gedoe en zou, dacht ik, alleen maar afleiden. hoe kun je trainen voor de marathon van new york of londen, terwijl je ondertussen minimaal 5000 euro bijeen moet harken voor in dit geval kika , voordat je ook maar aan een startbewijs kunt ruiken? nee, lopen voor een goed doel, dat was niets voor mij. gold dat ook voor de dam tot damloop? voor stichting leukemie wilde ik één keer een uitzondering maken; geen 42 maar 'slechts' 16 kilometer en leukemie... tja, ik heb daar iets mee. ik zeg maar zo: als je ooit een keer leukemie hebt gehad (liever niet natuurlijk, begrijp me niet verkeerd) dan schept dat een band. en dus besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en te proberen geld in te zamelen voor stichting

of ik meewilde, de posbank op. dat wilde ik wel. of er nog meer geïnteresseerden waren. 'maak een evenement aan op facebook!' er kwam een evenement op facebook, dat sociale netwerk. ik ging door mijn vriendenlijst en vinkte hardlopers aan. zo'n negentig belandden op de lijst. die gingen echt niet allemaal omhoog, die dag. kort dag en zo. moederdag ook. ik kreeg enkele afzeggingen, waar ik niet op gerekend had, ja ik rekende wel op wegblijvers, maar niet op vriendelijke berichten dat lopers niet kwamen; zo sociaal is facebook ook weer niet. 'leuk, maar sorry. ik kan niet.' of: 'ik ben dan niet in de buurt. volgende keer beter.' daar stonden we: met zijn vijven: s., andere s. w. a. en ik, allen lid van social mile . bij de fictieve startstreep in velp. 15 kilometer voor de kiezen. de posbankloop was pittiger dan de zevenheuvelenloop, had ik eens gehoord. prachtige omgeving, zei een ander. een collega 'zeurde' al maanden aan mijn kop: gaan we de posba

ik loop. niet zo hard maar ik loop. daar ben ik dankbaar voor. want ik leef nog. dat klinkt een beetje 'überdramatisch', maar zo is het wel. ik heb ooit leukemie gehad. in 1996. tot eind 1999 ben ik daarvoor behandeld. 1 op de 2 mensen met leukemie overleeft de ziekte niet. dat kan anders. dat vindt stichting leukemie ook. ik doe op 20 september mee aan de dam tot damloop , een wedstrijd van amsterdam naar zaandam. ik loop voor onderzoek naar leukemie en zoek sponsors. ben jij een van hen? dat zou heel fijn zijn. elk bedrag is welkom, van klein tot heel groot ;-). ik houd je hier geregeld op de hoogte van de vorderingen. geld mag je overmaken op IBAN NL 29 INGB 0687 7396 83 , tav h.j. van veen in arnhem, ovv dam tot damloop voor stichting leukemie. het is goed besteed. heel veel dank, namens de stichting. UPDATE: wie me sponsort maakt kans op een dinerbon ter waarde van 50 euro, te besteden bij eetcafé helder in arnhem.  

een kort loopje. vijfenhalve kilometer, je haalt je neus ervoor op. de neus misschien wel, de borstkas schreeuwt het na de vierde tempoversnelling uit.

je staat er niet bij stil, maar hardlopen is in ons land toegestaan. het mag gewoon. je wordt de komende weken hooguit aangevallen door roofvogels die hun kroost beschermen of besprongen door een loslopende hond, ondanks dat het baasje zegt dat het dier nooit iets doet. hardlopen doen we in een vrij land en we vinden dat doodnormaal. wie de zevenheuvelenloop van nijmegen kent, weet dat het parcours gaat langs de canadese begraafplaats bij groesbeek . daar liggen ongeveer 2600, over het algemeen canadese, soldaten die gedurende de tweede wereldoorlog zijn gesneuveld. dat deden ze voor onze vrijheid. de zevenheuvelenloop is altijd in november en er doen tienduizenden hardlopers aan mee; ik was vorig jaar van de partij, een jaar eerder liep ik mee tijdens de zevenheuvelennacht . dit jaar moet ik helaas verstek laten gaan vanwege andere, uh verplichtingen. en wat doe je als je aan de wedstrijd niet kunt meedoen? dan loop je die gewoon voor de leuk. vanochtend vond ik dat het tijd was, en