Doorgaan naar hoofdcontent

hardlopen in vrijheid

je staat er niet bij stil, maar hardlopen is in ons land toegestaan. het mag gewoon. je wordt de komende weken hooguit aangevallen door roofvogels die hun kroost beschermen of besprongen door een loslopende hond, ondanks dat het baasje zegt dat het dier nooit iets doet. hardlopen doen we in een vrij land en we vinden dat doodnormaal. wie de zevenheuvelenloop van nijmegen kent, weet dat het parcours gaat langs de canadese begraafplaats bij groesbeek. daar liggen ongeveer 2600, over het algemeen canadese, soldaten die gedurende de tweede wereldoorlog zijn gesneuveld. dat deden ze voor onze vrijheid. de zevenheuvelenloop is altijd in november en er doen tienduizenden hardlopers aan mee; ik was vorig jaar van de partij, een jaar eerder liep ik mee tijdens de zevenheuvelennacht. dit jaar moet ik helaas verstek laten gaan vanwege andere, uh verplichtingen. en wat doe je als je aan de wedstrijd niet kunt meedoen? dan loop je die gewoon voor de leuk. vanochtend vond ik dat het tijd was, en ik had er ook tijd voor. en wat is het een mooie loop. dwars door het rijk van nijmegen, over fraaie heuvels - nee, het zijn er geen zeven. ik besloot op de zevenheuvelenweg even te stoppen bij de canadese begraafplaats, om letterlijk en figuurlijk stil te staan bij mijn vrijheid. het was er druk. techneuten brachten een en ander in gereedheid voor de dodenherdenking op 3 en 4 mei, er waren al hekken neergezet om het verkeer tijdens de plechtigheden op de begraafplaats te kunnen tegenhouden. er was een schoolklas; kinderen kregen les in vrede. de meesten vonden het zeer imposant en interessant, maar er werd ook een beetje gegiecheld. ach, ook dat is vrijheid. heb je nog nooit aan de zevenheuvelenloop meegedaan? grijp je kans! mooiere loopjes van 15 kilometer met ook nog eens aandacht voor onze recente geschiedenis vind je in ons land niet. 

ps: de route begint in nijmegen op de groesbeekseweg en wordt aangegeven met paaltjes. verdwalen is schier onmogelijk.



Reacties

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...