hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit - iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller.
ik vind het helegaar niks.
bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren.
maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts.
vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en, waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer te halen.
ik besloot mijn avontuur te delen op facebook met een livestream. de reacties die mijn loopje zou oproepen bevroedde ik niet. ik werd landelijk nieuws, mede door enkele collega's die de livestream hadden doorgeprikt naar het coronaliveblog van omroep gelderland. en er werd zelfs een timelapse van gemaakt.
na iets meer dan een uur, ik was een beetje misselijk merkte ik en ik had nog zo vaak gewisseld van looprichting, zat de task erop; en zat er een blaar van (oh, ironie) 1,5 bij 1,5 (centimeter) onder mijn rechtervoet. daags erna had ik spierpijn in mijn linkerkuit. ik had continu op mijn voorvoeten gelopen, terwijl ik een haklanding gewend ben.
ik ga dat eens onderzoeken of een voorvoetlanding iets voor mij is, je gestel schijnt er baat bij te hebben.
en ondertussen verlang ik naar vroeger. dat ik gewoon kan lopen zonder overal over te moeten nadenken. alleen maar die ene voet voor die andere.
stay safe mensen!
Reacties
Een reactie posten