hardlopen voor de leuk

mijn hart maakte deze week een sprongetje. nou gebeurt dat gelukkig wel vaker, maar de reden van deze innerlijke uiting van vreugde deel ik hier graag: er komt wellicht een hardloopevenement voor mij in het buitenland aan. de marathon van new york? neen. berlijn? ook niet. cyprus? ochi (ja, dat is inderdaad nee in het grieks). ik ga volgend jaar misschien hardlopen in canada; op mijn trouwdag, in de plaats waar ik met de mrs in het huwelijksbootje ben gestapt. dat gebeurde destijds stiekem. inmiddels is iedereen die het moet weten wel op de hoogte. in 2016 is het tien jaar geleden dat de mrs en ik elkaar op 18 september het jawoord gaven in whistler, brits-columbia . weken waren we bezig met de, vooral administratieve, voorbereidingen. volgend jaar willen we onze huwelijksreis overdoen; we gaan naar dezelfde plekjes en misschien komen we weer in contact met de mensen die ons in 2006 zo hartelijk hebben ontvangen. wat maakt me zo blij? op 18 september 2016 vindt in whistler de terry fox

twee hardloopwedstrijden in acht dagen. dat stond begin dit jaar niet op de planning. maar wat een fijne dagen heb ik achter de rug! het begon allemaal op 20 september in de hoofdstad. na het zien van de medaille van de editie 2014 van de dam tot damloop zei ik tegen mijn vrouw: ik houd niet van hardlopen in grote groepen, maar deze medaille wil ik ook. en zo geschiedde. ik liep bovendien voor een goed doel (foto midden), sponsors hadden zich uitermate gul getoond. mijn blijdschap was onmeetbaar. nogmaals dank; ik verval in herhaling. slechts een week na deze 10 engelse mijlen tussen amsterdam en zaandam stond ook de posbankloop op het programma. want, daar had ik tegen de zomer mijn zinnen op gezet, vanwege het fraaie parcours, misschien wil de mooiste 15-kilometerwedstrijd van het land. en zo geschiedde andermaal (foto boven). ik liep een persoonlijk record op deze afstand, wederom maakte een euforisch gevoel zich van mij meester. (als inwoner van arnhem had ik eigenlijk op 13 sept