Doorgaan naar hoofdcontent

hardlopen in het buitenland? ja, leuk!

mijn hart maakte deze week een sprongetje. nou gebeurt dat gelukkig wel vaker, maar de reden van deze innerlijke uiting van vreugde deel ik hier graag: er komt wellicht een hardloopevenement voor mij in het buitenland aan. de marathon van new york? neen. berlijn? ook niet. cyprus? ochi (ja, dat is inderdaad nee in het grieks). ik ga volgend jaar misschien hardlopen in canada; op mijn trouwdag, in de plaats waar ik met de mrs in het huwelijksbootje ben gestapt. dat gebeurde destijds stiekem. inmiddels is iedereen die het moet weten wel op de hoogte. in 2016 is het tien jaar geleden dat de mrs en ik elkaar op 18 september het jawoord gaven in whistler, brits-columbia. weken waren we bezig met de, vooral administratieve, voorbereidingen. volgend jaar willen we onze huwelijksreis overdoen; we gaan naar dezelfde plekjes en misschien komen we weer in contact met de mensen die ons in 2006 zo hartelijk hebben ontvangen. wat maakt me zo blij? op 18 september 2016 vindt in whistler de terry fox run plaats. daar wil ik dolgraag aan meedoen. terry fox werd wereldberoemd door zijn marathon of hope. nadat hij op jonge leeftijd kanker had overwonnen, besloot de canadees door het rennen van marathons geld in te zamelen voor de strijd tegen kanker; maandenlang bereidde hij zich voor om dagelijks een marathon te rennen van de oost- naar de westkust van zijn vaderland. nu is rennen een relatief begrip - terry fox liep namelijk met een prothese, een beenamputatie was de prijs die hij moest betalen om botkanker te overwinnen. op 12 april 1981 begon zijn missie; dag in dag uit rende hij 42 kilometer. maar de ziekte kwam terug. na 143 dagen en 5.373 kilometer moest hij zijn marathon of hope opgeven. een maand voor zijn 23e verjaardag overleed terry fox. hij is een van mijn helden, échte helden en dat zeg ik niet alleen, omdat ik zelf in een ver verleden ernstig ziek ben geweest. terry fox is een inspiratie voor velen. jaarlijks wordt als een hommage aan hem, op veel plaatsen ter wereld, de terry fox run gehouden; deelnemers zamelen daarbij geld in voor de strijd tegen kanker. vorig jaar stond de teller, volgens cijfers van de terry fox foundation, op 650 miljoen canadese dollars. dat is ruim 440 miljoen euro... op 18 september 2016, mijn huwelijksdag, is de 36ste terry fox run, onder meer dus in whistler. de afstanden daar zijn ruim 4 en ruim 7 kilometer. meedoen met de hond of op een fiets mag. ik denk dat ik maar gewoon mijn hardloopschoenen meeneem. en de mrs, die me toejuicht. wat kijk ik uit naar die dag. nu al!

Reacties

  1. Wow wat bijzonder! Ik wens jou en de Mrs. een hele gave tweede, niet zo stiekumme, huwelijksreis toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem16/10/15

    Ik wens je een goede voorbereiding toe en een fijne reis met mrs.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...