twijfelen. als ik denk, dan twijfel ik. denk ik niet, dan weet ik iets zeker. ik twijfel vaker dan dat ik ergens voor de volle honderd procent van overtuigd ben. met hardlopen is dat niet anders. 😕 afgelopen najaar begon het te kriebelen. die tweede marathon, waarom niet? het is maar 4,5 uur (voor mij dan hè) rennen, als afsluiting van maandenlang trainen. dan is 4,5 uur niets. eitje, peanuts, a walk in the park. soort van... maar dan moet wel alles kloppen: werk, thuis en alles wat daar tussenin zit of dwars doorheen gaat; werk en privé laten zich bij mij moeilijk scheiden. ik besloot ervoor te gaan, wilde zelfs een project eromheen bouwen, tot ik mezelf terugfloot. dat was net na de winter. te veel onrust, te veel onzekerheid. niet doen. ook geen project. ik heb daardoor anderen moeten teleurstellen, en mezelf ook. teleurstellingen, ik kan er slecht tegen. daar moet ik eens iets aan doen. en toen werd het zomer. twijfel? onzekerheid? ik besloot mijn hoofd uit mijn ko
door henri van veen