hardlopen voor de leuk

hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit -  iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer te ha

ik voel me schuldig. ik speelde een spelletje mee. en nu voel ik me schuldig. ik moest nieuwe hardloopschoenen hebben. die koop ik altijd bij runnersworld in arnhem. de laatste jaren staat er vaak een wat ouder heerschap in de winkel. zeer vriendelijk en nooit verlegen om een praatje. ik weet niet hoe hij heet. de man is wat moeilijk te verstaan. nog moeilijker dan ik ;-). en ik denk dat zijn oren wat achteruitgaan. maar misschien is het mijn spraakgebrek. en ik ben ook de jongste niet meer. 'woon je in de buurt?' ik woon sinds ruim een jaar in velp, maar we hebben tien jaar in klarendal gewoond. (klarendal is een wijk in arnhem en ligt op een steenworp van de hardloopwinkel.) 'canada? wauw! en waarom ben je hierheen gekomen?' ik had nu moeten zeggen: nee, niet canada. klarendal. maar ja... mijn vrouw en ik zijn in 2006 in canada getrouwd en er samen twee keer geweest. ik kan nog steeds terug. in het gesprek. voor de liefde, zeg ik. hij momp

dankzij tientallen gulle gevers kon ik vanmorgen een fantastisch bedrag overmaken aan stichting leukemie. de inzameling was ter gelegenheid van mijn deelname aan de halve marathon van amsterdam, dit najaar. donateurs, bedankt!

meer dan een half jaar heb ik niet geschreven op hardlopenvoordeleuk. ik had niets te vertellen op hardloopgebied; er waren geen speciale loopjes. wat ik nu ga vertellen, is wel speciaal. goed nieuws is het niet. mijn laatste wedstrijd van 2019 speelde zich af in september in mijn woonplaats. de posbankloop is zo ongeveer in mijn achtertuin en het is een mooie loop. er zit voor de deelnemers aan de 15 kilometer een venijnige klim in, maar we weten allemaal: we gaan ook weer naar beneden. een glimlach van oor tot oor voor ik van start kon, keek ik naar de finish van de 6 kilometer en opeens werd ik bij de arm gepakt. ik keek in het vrolijke gezicht van een collega, een glimlach van oor tot oor. ze had heerlijk gelopen en wenste me veel succes. ze zou naar me zwaaien bij het begin van de klim, die naar de zijpenberg. dat 'toezwaaipunt' is niet ver van het huis waar ze woont met haar partner en dochtertje. ik zag haar na enkele minuten lopen inderdaad en ik stak mijn lin