ik voel me schuldig.
ik speelde een spelletje mee.
en nu voel ik me schuldig.
ik moest nieuwe hardloopschoenen hebben.
die koop ik altijd bij runnersworld in arnhem.
de laatste jaren staat er vaak een wat ouder heerschap in de winkel.
zeer vriendelijk en nooit verlegen om een praatje.
ik weet niet hoe hij heet.
de man is wat moeilijk te verstaan.
nog moeilijker dan ik ;-).
en ik denk dat zijn oren wat achteruitgaan.
maar misschien is het mijn spraakgebrek.
en ik ben ook de jongste niet meer.
'woon je in de buurt?'
ik woon sinds ruim een jaar in velp, maar we hebben tien jaar in klarendal gewoond.
(klarendal is een wijk in arnhem en ligt op een steenworp van de hardloopwinkel.)
'canada? wauw! en waarom ben je hierheen gekomen?'
ik had nu moeten zeggen: nee, niet canada. klarendal.
maar ja...
mijn vrouw en ik zijn in 2006 in canada getrouwd en er samen twee keer geweest.
ik kan nog steeds terug.
in het gesprek.
voor de liefde, zeg ik.
hij mompelt iets onverstaanbaars en vraagt dan:
'is het daar niet koud?'
mwa... vancouver ligt op zeeniveau, dus dat valt wel mee.
ik wil ook nog graag een shirt mee.
'we hebben genoeg, er hangt wel wat aan het rek', zegt hij volgens mij.
ik pak iets met lange mouwen, bekijk de maat en leg het op de balie. de doos met de schoenen staat er ook al.
'pinnen of contant?'
pinnen, zeg ik en ik betaal.
(hardloopschoenen zijn best duur.)
'doe het bonnetje maar in de portemonnee, dan waait het niet weg.'
goeie tip, vind ik dat.
ik zeg doei, hij antwoordt 'fijne kilometers gewenst' of zoiets.
en ik sprint de winkel uit.
ik speelde een spelletje mee.
en nu voel ik me schuldig.
ik moest nieuwe hardloopschoenen hebben.
die koop ik altijd bij runnersworld in arnhem.
de laatste jaren staat er vaak een wat ouder heerschap in de winkel.
zeer vriendelijk en nooit verlegen om een praatje.
ik weet niet hoe hij heet.
de man is wat moeilijk te verstaan.
nog moeilijker dan ik ;-).
en ik denk dat zijn oren wat achteruitgaan.
maar misschien is het mijn spraakgebrek.
en ik ben ook de jongste niet meer.
'woon je in de buurt?'
ik woon sinds ruim een jaar in velp, maar we hebben tien jaar in klarendal gewoond.
(klarendal is een wijk in arnhem en ligt op een steenworp van de hardloopwinkel.)
'canada? wauw! en waarom ben je hierheen gekomen?'
ik had nu moeten zeggen: nee, niet canada. klarendal.
maar ja...
mijn vrouw en ik zijn in 2006 in canada getrouwd en er samen twee keer geweest.
ik kan nog steeds terug.
in het gesprek.
voor de liefde, zeg ik.
hij mompelt iets onverstaanbaars en vraagt dan:
'is het daar niet koud?'
mwa... vancouver ligt op zeeniveau, dus dat valt wel mee.
ik wil ook nog graag een shirt mee.
'we hebben genoeg, er hangt wel wat aan het rek', zegt hij volgens mij.
ik pak iets met lange mouwen, bekijk de maat en leg het op de balie. de doos met de schoenen staat er ook al.
'pinnen of contant?'
pinnen, zeg ik en ik betaal.
(hardloopschoenen zijn best duur.)
'doe het bonnetje maar in de portemonnee, dan waait het niet weg.'
goeie tip, vind ik dat.
ik zeg doei, hij antwoordt 'fijne kilometers gewenst' of zoiets.
en ik sprint de winkel uit.
Reacties
Een reactie posten