Doorgaan naar hoofdcontent

canada? wauw!

ik voel me schuldig.
ik speelde een spelletje mee.
en nu voel ik me schuldig.

ik moest nieuwe hardloopschoenen hebben.
die koop ik altijd bij runnersworld in arnhem.
de laatste jaren staat er vaak een wat ouder heerschap in de winkel.
zeer vriendelijk en nooit verlegen om een praatje.
ik weet niet hoe hij heet.

de man is wat moeilijk te verstaan.
nog moeilijker dan ik ;-).
en ik denk dat zijn oren wat achteruitgaan.
maar misschien is het mijn spraakgebrek.
en ik ben ook de jongste niet meer.

'woon je in de buurt?'
ik woon sinds ruim een jaar in velp, maar we hebben tien jaar in klarendal gewoond.

(klarendal is een wijk in arnhem en ligt op een steenworp van de hardloopwinkel.)

'canada? wauw! en waarom ben je hierheen gekomen?'
ik had nu moeten zeggen: nee, niet canada. klarendal.
maar ja...
mijn vrouw en ik zijn in 2006 in canada getrouwd en er samen twee keer geweest.
ik kan nog steeds terug.
in het gesprek.

voor de liefde, zeg ik.
hij mompelt iets onverstaanbaars en vraagt dan:
'is het daar niet koud?'

mwa... vancouver ligt op zeeniveau, dus dat valt wel mee.
ik wil ook nog graag een shirt mee.

'we hebben genoeg, er hangt wel wat aan het rek', zegt hij volgens mij.

ik pak iets met lange mouwen, bekijk de maat en leg het op de balie. de doos met de schoenen staat er ook al.

'pinnen of contant?'
pinnen, zeg ik en ik betaal.

(hardloopschoenen zijn best duur.)

'doe het bonnetje maar in de portemonnee, dan waait het niet weg.'
goeie tip, vind ik dat.

ik zeg doei, hij antwoordt 'fijne kilometers gewenst' of zoiets.
en ik sprint de winkel uit.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...
3 reacties
Meer lezen