ken je dat? dat je ooit hebt geroepen, misschien wel heel hard, dat je iets niet ging doen, omdat je er zeker van was dat het een krankzinnig idee was? dat laatste is nog steeds het geval en toch ga ik het proberen: een marathon lopen.
waarom vraag je misschien.
i don't know. misschien wel omdat ik denk dat ik een lafaard ben.
een lafaard?
check.
en wel hierom.
toen ik ruim drie jaar geleden begon met rennen, zei ik: ik ga niet verder dan tien kilometer. en toen ik uiteindelijk tien in de benen had, dacht ik: ach, misschien is vijftien kilometer ook wel te doen.
ik deed vorig jaar mee aan de zevenheuvelenloop in nijmegen. die is vijftien kilometer lang. daarvoor had ik al twee keer meegedaan aan een wedstrijd over tien engelse mijlen: de cascaderun in hoogeveen en de bridge to bridgeloop in mijn woonplaats arnhem. tien engelse mijlen, ruim zestien kilometer. nog nooit rende ik zo ver...
een halve marathon is maar vijf kilometer verder, zei iemand. ik was inmiddels lid van een hardloopclub. ik denk dat het geluid uit die hoek kwam.
potverdriedubbeltjes...
ik ben geen watje. een halve marathon gaan we doen! ik heb er een paar getraind, de snelste ging in 1:58,36 uur (met veel rugwind en met energiedrank, een banaan en zwarte koffie in mijn donder); zaterdag loop ik een officiële wedstrijd in bennekom, mijn eerste 21,1 kilometer voor in de boeken. bennekom. ik ben daar nog nooit geweest...
na de halve marathon rest nog maar één afstand voor (verstandige) duurlopers: de hele. (niet iedereen zal het hier met me eens zijn, want er bestaat nog zoiets als ultralopen. dat zijn wedstrijden van vijftig kilometer en verder. de run in winschoten is een voornaam evenement. honderd kilometer. ik vind dat al ver in de auto.)
maar ik ben geen mietje. en daarom ga ik in training voor deze marathon, in 2016. en ook alleen maar deze.
ik lijk wel gek. en omdat ik dat niet ben, laat ik me eerst medisch onderzoeken. kan mijn lijf van 45 lentes een afstand van 42 kilometer en 195 meter aan?
ik weet het niet.
hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit - iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Reacties
Een reactie posten