ken je dat? dat je ooit hebt geroepen, misschien wel heel hard, dat je iets niet ging doen, omdat je er zeker van was dat het een krankzinnig idee was? dat laatste is nog steeds het geval en toch ga ik het proberen: een marathon lopen.
waarom vraag je misschien.
i don't know. misschien wel omdat ik denk dat ik een lafaard ben.
een lafaard?
check.
en wel hierom.
toen ik ruim drie jaar geleden begon met rennen, zei ik: ik ga niet verder dan tien kilometer. en toen ik uiteindelijk tien in de benen had, dacht ik: ach, misschien is vijftien kilometer ook wel te doen.
ik deed vorig jaar mee aan de zevenheuvelenloop in nijmegen. die is vijftien kilometer lang. daarvoor had ik al twee keer meegedaan aan een wedstrijd over tien engelse mijlen: de cascaderun in hoogeveen en de bridge to bridgeloop in mijn woonplaats arnhem. tien engelse mijlen, ruim zestien kilometer. nog nooit rende ik zo ver...
een halve marathon is maar vijf kilometer verder, zei iemand. ik was inmiddels lid van een hardloopclub. ik denk dat het geluid uit die hoek kwam.
potverdriedubbeltjes...
ik ben geen watje. een halve marathon gaan we doen! ik heb er een paar getraind, de snelste ging in 1:58,36 uur (met veel rugwind en met energiedrank, een banaan en zwarte koffie in mijn donder); zaterdag loop ik een officiële wedstrijd in bennekom, mijn eerste 21,1 kilometer voor in de boeken. bennekom. ik ben daar nog nooit geweest...
na de halve marathon rest nog maar één afstand voor (verstandige) duurlopers: de hele. (niet iedereen zal het hier met me eens zijn, want er bestaat nog zoiets als ultralopen. dat zijn wedstrijden van vijftig kilometer en verder. de run in winschoten is een voornaam evenement. honderd kilometer. ik vind dat al ver in de auto.)
maar ik ben geen mietje. en daarom ga ik in training voor deze marathon, in 2016. en ook alleen maar deze.
ik lijk wel gek. en omdat ik dat niet ben, laat ik me eerst medisch onderzoeken. kan mijn lijf van 45 lentes een afstand van 42 kilometer en 195 meter aan?
ik weet het niet.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten