urine afstaan, buisjes met bloed in de centrifuge, plakkers op borst en rug, een tang in de zij, een blaastest alsof de politie je bij de lurven heeft en zo hard mogelijk rennen op de loopband, terwijl je bent vastgesnoerd aan allerlei draden. spannend hoor, zo'n sportmedisch onderzoek op papendal. vooral de uitkomst, want je sportleven hangt ervan af. althans, het mijne. want ik wil een marathon lopen. eentje maar. maar is dat verstandig als je leukemie hebt gehad en statines slikt, je vader ouderdomssuiker onder de leden heeft en ook nog eens rondloopt met een drievoudige by-pass en je moeder tot overmaat van ramp kampt met hoge bloeddruk? kak. ik wil zo graag.
de sportarts die me op papendal onder handen neemt, heeft oei als achternaam. kak.
eerst piesen in een potje, een vragenlijst invullen en babbelen met oei. aardige man, hij is kleiner dan ik; ik schat dat ik een jaartje of twee ouder ben, maar die halfbloedjes worden alleen maar knapper als ze ouder worden. kom op van veen, niet zo dromen.
wat evenwichtstestjes (god, ik heb er een hekel aan, want je blaast me omver zodra ik op een been sta en moet denken aan mandala's), een paar keer zuchten, zodat oei kan luisteren naar eventuele ruisjes.
so far so good.
'we moeten nog een inspanningstest doen. wil je hardlopen of fietsen?'
duh...
doktersassistente madelin neemt de test af. ook wil ze bloed van me hebben en test ze mijn ogen.
wie veel buiten is, moet goed uitkijken.
ze bereidt een ecg voor en test mijn longfunctie. die test gaat me niet zo goed af en moet enkele keren over. 'dat is normaal, hoor', zegt madelin, 'keihard in- en uitademen in een dikke pijp is geen dagelijkse kost.'
of mijn longfunctie in orde is? kak. onder het gemiddelde, 74 tegen 80 procent. ik zit inmiddels aan tafel voor de nabespreking met oei. 'je zult de blaastest een volgende keer beter doen. je moet eigenlijk een beetje weten hoe het werkt, iedereen wordt de eerste keer verrast', zegt hij.
lekkere koffie hebben ze hier. gratis ook.
in een vloek en een zucht is het gebeurd, zo'n sportmedisch onderzoek. de inspanningstest was een eitje (voor iemand van 45). en oei heeft goed nieuws: er is geen reden om de marathon niet te lopen. 'je hebt een mooi duursporthart. dat herstelt zich meteen na inspanning, de bloeddruk is prima en de hartslag in ruste is dat ook. en een mooi vetpercentage bovendien. succes met je marathon.'
dat is dan 247 euro. 'en 50 cent', grapt gastvrouw en 'caissière' ingeborg.
nog een ding. ik heb de oogtest verknald, mijn gezichtsvermogen is slechts 60 procent. maar dat komt door de lenzen die ik droeg tijdens het onderzoek, hardlopen doe ik namelijk (ook) niet met bril. veel te onhandig. maar hoezo bijna blind? mijn lenzen zijn goedkope kijkers van kruidvat. zonder cilinder. goed genoeg voor buiten, niet voor zo'n onnozel testje binnen. kak.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten