wat kan het soms moeizaam gaan. ik had me vorige week voorgenomen mijn waterzak te testen, ik had nog nooit daarmee gelopen; de afstanden die ik tot nu toe gewend was, kon ik toe met wat water of sportdrank uit een belt, aangevuld met een of twee gelletjes. maar nu het menens is en ik richting de dertig kilometer moet vanwege de marathon, volstaan zulke kleine flesjes niet meer. ik had bij decathlon een goedkope waterzak besteld, gewoon om te voelen of ik er mee overweg kon, de kritieken van de leden van mijn hardloopgroep op facebook waren positief en dus waagde ik het erop. bestelling gedaan via het internet, meteen na aflevering de zak gevuld met water, overtollig lucht uit de zak geknepen tegen het klotsen (want dat was een van de adviezen), het slangetje naar buiten geleid en naar buiten met dat ding. het is wennen. je voelt de waterzak niet, zoals ook was gesuggereerd door ervaringsdeskundigen. maar blijkbaar had ik niet alle lucht uit de zak gewreven: bij elke stap leek het alsof ik werd achtervolgd door een verkouden paard. ik had ook steeds de neiging om achterom te kijken. maar de waterzak voldoet, een duurloop van 18 kilometer gisteren bevestigde mijn gevoelens. ik kan met een gerust hart twee uur of langer van huis gaan zonder dat ik uitdroog. en met de muziek van spotify in mijn oren stoor ik me niet aan dat dier dat me achternaloopt. vandaag heb ik een afspraak gemaakt met sportmedisch centrum papendal voor een sportkeuring (zie pdf); ik wil horen van de 'witte jas' of ik er goed aan doe me voor te bereiden op die marathon die mijn brein is binnengedrongen. indien ik groen licht krijg, ga ik voor één keer de uitdaging aan en wil ik uiteraard ook de eindstreep halen. daarna ga ik weer lekker loopjes doen tussen de 10 kilometer en de 10 engelse mijl, met wie weet af en toe een uitschieter naar de halve marathon. maar een hele? nee. mensen die marathons lopen zijn gek. zo'n onderzoek is trouwens een duur grapje (zie pdf), gelukkig kan ik een deel vergoed krijgen van mijn zorgverzekeraar. maar goed, een lichaam is het veelvoudige waard.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten