Doorgaan naar hoofdcontent

de posbank? ja, heerlijk!

of ik meewilde, de posbank op. dat wilde ik wel. of er nog meer geïnteresseerden waren. 'maak een evenement aan op facebook!' er kwam een evenement op facebook, dat sociale netwerk. ik ging door mijn vriendenlijst en vinkte hardlopers aan. zo'n negentig belandden op de lijst. die gingen echt niet allemaal omhoog, die dag. kort dag en zo. moederdag ook. ik kreeg enkele afzeggingen, waar ik niet op gerekend had, ja ik rekende wel op wegblijvers, maar niet op vriendelijke berichten dat lopers niet kwamen; zo sociaal is facebook ook weer niet. 'leuk, maar sorry. ik kan niet.' of: 'ik ben dan niet in de buurt. volgende keer beter.' daar stonden we: met zijn vijven: s., andere s. w. a. en ik, allen lid van social mile. bij de fictieve startstreep in velp. 15 kilometer voor de kiezen. de posbankloop was pittiger dan de zevenheuvelenloop, had ik eens gehoord. prachtige omgeving, zei een ander. een collega 'zeurde' al maanden aan mijn kop: gaan we de posbank een keertje op? de eerste vier kilometer waren om even warm te worden. lekker vlak tot het pannenkoekenhuis van strijland. we moesten geregeld aan de kant voor groepen wielrenners, soms liep ons een hardloper tegemoet. 'goedemorgen!' loopster a. begroette iedereen die ze tegenkwam. bij strijland ging het linksaf omhoog, tot aan het paviljoen, ongeveer twee kilometer. ik besloot bewust wat achter te blijven - s. had niet regelmatig getraind, bij ons was het samen uit, samen thuis. we namen s. allemaal een poosje op sleeptouw. bij het paviljoen kreeg ze mijn dopper voor een slok sportdrank. ik voelde mijn banaan in mijn kleine rugzak. die was geel toen die erin ging. de banaan zou er donkerbruin uit komen, wist ik; geen vrucht rijpt zo snel als een banaan. na een kilometer of zeven ging het op en neer. daarna kwam de afdaling naar rozendaal met een kilometer of drie voor de finish als scherprechter de 'muur van aalbers', een klim van 500 meter: de emmapiramide. ik had tot zondag alleen maar van de muur gehoord - ik dacht aan die in huy, de kuitenbijter in de finale van de waalse pijl. dat is een wielerwedstrijd die nederlanders nooit winnen. het lukte alleen joop zoetemelk in 1976. bovenop de muur wachtten we op elkaar. w. maakte foto's en zou ze later op de whatsappgroep knallen. nog een klein stukje maar, zei ik tegen mezelf. in rozendaal bij het kasteel linksaf de rosendaalselaan op voor de laatste kilometer. die ging licht naar beneden. heerlijk dat laatste stuk. na exact 15 kilometer drukte ik op mijn horloge: 1 uur en 34 minuten. meedoen aan de echte wedstrijd? de posbankloop is op 27 september. prachtige route. echt waar. maar inderdaad: de zevenheuvelenloop is er niks bij.


Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...
3 reacties
Meer lezen