Doorgaan naar hoofdcontent

een persoonlijke coach!

ik laat me de komende tien weken tot de marathon van enschede bijstaan door een persoonlijke coach. een tip min of meer van loopmaatje hedwig die zelf gezegend is met de begeleiding door tweevoudig marathonwinnaar in new york german silva (bekend van het eventjes verkeerd lopen, vlak voor de finish). via twitter kwam ik in contact met @sportlijfcoach, waarachter de naam van monique kuijpers schuilgaat. monique is sport. zonder sport geen monique, zonder monique geen sport. twee weken geleden zou ik al een proefles van haar krijgen, maar dat ene uur hebben we alleen maar geluld; dat krijg je als je als journalist in sportkledij en gewapend met een aantekeningenboekje en pen afspreekt. gisteren was het zover. ik was van tevoren wat bezorgd, ik had juist een week zonder inspanning achter de rug na een pijntje ter hoogte van mijn rechterenkel. was mijn marathon in gevaar? over ruim twee weken moet ik in schoorl aan de start staan voor mijn eerste dertig. een training weliswaar maar toch. ik ben nog nooit geblesseerd geweest en ik bereid me al een jaar voor op de marathon. monique stelde me gerust - geen oefeningen waarbij mijn enkel zou worden belast. wat wel? (kick)boksen, gewichtheffen, balansoefeningen, strekoefeningen. 'de komende tijd gaan we oefeningen doen die je lichaam sterker maken, waar je flexibeler van wordt en explosiever. je hebt een prima duurvermogen, maar we gaan je conditioneel nog sterker maken', zei monique. de proefles was voorbij voor ik het in de gaten had - vele oefeningen, onder meer met een bosubal, waren onwennig voor mij, want ik ging voorheen alleen maar naar buiten om een stukje te rennen. 'geen paniek', verzekerde monique. 'de volgende keer zul je zien dat alles een stuk gemakkelijker gaat.' ik ben benieuwd naar de vorderingen in de komende cruciale trainingsweken. ik houd jullie op de hoogte. ps: wil je zien wat monique doet met de bosubal? FILMPJUH!

Reacties

Populaire posts van deze blog

corona in de achtertuin

hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit -  iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...