au. mijn tepels. bloed. een beetje maar, hoor. maar mijn tepels bloeden. een loopje van ruim zestien kilometer in de regen in een verkeerd tenue. een beginnersfout. het begon ongeveer na een kilometer of elf. ik voelde het hardloopshirt onder mijn regenjasje al wat schuren. het rondje ging lekker en dat bleef ook zo tijdens het ongemak. dus ging ik gewoon verder; we gaan niet stoppen, omdat we iets voelen wat niet levensbedreigend maar hooguit ongemakkelijk is - een afspraak die ik met mezelf heb gemaakt. ik moest ook doorlopen, want ik wilde naar huis. naar de chocolademelk en de doucheruimte. helaas was het water uit de douchekop dat over mijn tepels stroomde iets te warm, maar ik kon een kreet van pijn onderdrukken. ik zing niet onder de douche, waarom wel schreeuwen? er zijn overigens speciale tepelpleisters op de markt om een 'runners nipplegate' te voorkomen (gewone pleisters zijn vaak beter) en het van tevoren insmeren van de tepels met vaseline schijnt ook te helpen; dat moet ik de volgende keer maar doen dan. na het omkleden trof ik op de bank in de woonkamer een kennis, we hadden elkaar lange tijd niet gezien en hij sprak mij vol bewondering toe. vervolgens vertelde hij over zijn compagnon die 11 marathons en 2 triatlons achter zijn naam heeft staan. zijn snelste marathon ging in ongeveer drie uur, dacht de kennis. ik zou wel eens met hem willen trainen, zei ik. van zo'n ervaren loper kan ik op weg naar mijn eerste en enige marathon veel leren. 'zit er voorlopig niet in', sprak de kennis. 'hij weegt op dit moment meer dan tweehonderd kilogram'. mijn mond viel open van verbazing. krijg nou tieten.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten