Doorgaan naar hoofdcontent

canada: check. wat nu?

okay, that's done. de terry fox run in canada krijgt een vinkje op de bucketlist. what's next? eigenlijk hoef ik er niet lang over na te denken. de bladeren verkleuren, de lucht wordt frisser, evenals de kop. ik houd niet van hardlopen in de warmte. de tijd die is aangebroken, is mijn seizoen: het najaar. ik heb me ingeschreven voor drie herfstloopjes, waaronder de zevenheuvelenloop in nijmegen die na mijn absentie van vorig jaar niet mag ontbreken. het is weliswaar erg druk onderweg met die tienduizenden fanaten, maar juist het parcours, de omgeving en de goede sfeer maken de zevenheuvelenloop voor mij een van de mooiste uitdagingen in mijn directe omgeving. morgen ga ik de route maar weer eens verkennen op mijn vrije donderdag. nu is dat slap gelul, want ik hoef het parcours niet te verkennen. ik kan de loop bijkans met mijn ogen dicht - ik ben er zo graag. ik woon in arnhem, maar als ik op de zevenheuvelenweg loop, daarna op de meerwijkselaan en even later hotel erica passeer, voel ik me pas echt thuis. zou ik een import-arnhemmer zijn die zich import-nijmegenaar voelt? bestaat zoiets? de zevenheuvelenloop is niet mijn eerste najaarswedstrijd. eerst wacht op 29 oktober de holterberg. ik doe mee aan de 10 kilometer van de diepe hel holterbergloop, hetgeen inhoudt dat ik ren van holten naar nijverdal. deelnemers aan de 10 kilometer moeten parkeren in nijverdal en worden vervolgens met een bus van de organisatie naar de start in holten gebracht. (zou het een bus van de oad zijn?) mijn derde en laatste loop de komende maanden is de 15 kilometer van de montferland run in 's-heerenberg op 4 december. veel over gehoord, nooit meegedaan, aan de diepe hel holterbergloop trouwens ook niet. eigenlijk ben ik als wedstrijddeelnemer een groentje, ik heb bovendien de gave mee te doen aan wedstrijden waarbij aan de finish geen medaille voor de deelnemers klaarligt. volgend jaar maar eens een stuk of 15 medailles scoren ;-), waaronder een voor het voltooien van een halve marathon. ik weet alleen nog niet welke.

Reacties

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...