Doorgaan naar hoofdcontent

Slechte generale, of?

vandaag liep ik mijn laatste dertiger voor de marathon van enschede. vooraf had ik uitgerekend, dat de route tussen de voordeur en station lent (via de zevenheuvelenweg) 34 kilometer zou zijn. groot was mijn teleurstelling toen na mijn duurloop mijn sporthorloge van nike aangaf dat de afstand 31,75 kilometer was. ik had 3 uur en 38 minuten gelopen. dat was een gemiddelde van 6'53 minuten per kilometer. nog nooit was ik zo langzaam geweest. wat een kutgenerale! maar dit kon niet; had ik vooraf de afstand niet goed berekend? nee, zo stellig durf ik wel te zijn. natuurlijk ging het de laatste kilometers vanaf de berg en dalseweg in nijmegen tot de meet niet gemakkelijk. maar dit? thuis besloot ik de splits te bekijken. en ha! de gps had me na 23 kilometer even in de steek gelaten. ik deed over 1 kilometer ruim 19 minuten. ik had niet 31,75 kilometer gelopen, maar gewoon 34! ik haalde opgelucht adem. mijn verste trainingsafstand voor enschede was toch geslaagd. ik geloof dat ik maar eens op zoek ga naar een nieuw horloge. of zal ik dit hulpmiddel voortaan maar gewoon thuislaten? je jut jezelf alleen maar op. ps: ik sta morgen niet aan de start van het rondje nederland in het openluchtmuseum in arnhem. de beentjes vinden het niet goed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

gelukkig nieuwjaar (of voor het goede doel maar weer?)

tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken. 

425 euro voor stichting leukemie

met zondag de halve marathon van egmond voor de boeg, waar ik de kwart marathon loop, heb ik de inzameling voor stichting leukemie beëindigd. ik wil alle gulle gevers bedanken. dankzij jullie heb ik 425 euro kunnen overmaken. heel erg veel dank! cancer sucks!