Doorgaan naar hoofdcontent

een telefoontje van de dokter

het is niet mijn bedoeling jullie elke dag dood te gooien met een blogpost. toch vind ik het van belang jullie op de hoogte te houden van dagelijkse gebeurtenissen inzake mijn marathonproject. welnu, dat was vanmorgen bijna van de baan. wat was het geval? ik bezocht vanmorgen mijn huisarts. zoals velen van jullie weten heb ik in een vorig leven leukemie gehad en afgezien van neuropathische klachten door de chemotherapie in mijn tenen heb ik daar niets aan overgehouden. die klachten veroorzaken tintelingen, zenuwprikkels die ik in het dagelijks leven nauwelijks merk. de voorbije tien dagen namen de prikkels toe. en ik begreep het niet; kwam het misschien door mijn geïntensiveerde trainingsarbeid voor enschede? trombose? ik wist het niet. intussen werd ik behoorlijk chagrijnig van die irritante speldenprikjes in mijn voeten en mijn rechteronderbeen; daar namen de tintelingen vooral toe. mijn huisarts stuurde me vandaag voor een spoeduitslag naar het ziekenhuis voor een bloedtest - trombose is immers bloedlinke soep. om 16.30 uur kwam het verlossende woord: geen trombose, geen ontstekingen, geen gebrek aan vitamines, maar wat het wel is? hij heeft eigenlijk geen idee en hij verwacht dat de klachten afnemen. is dat niet zo, dan moet een neuroloog eens kijken wat er tegen te doen is. waar ik wel van overtuigd ben: mijn zenuwen krijgen de zenuwen van 4,5 uur hardlopen op 17 april, al merk ik onder het duurlopen niet veel. maar ik neem hier en nu wel een besluit: ik blijf trainen voor de marathon, maar na enschede is het afgelopen met afstanden van boven de 10 mijl. ps: mijn startbewijs voor de eerstvolgende serieuze training voor enschede is binnen. de 30 kilometer van schoorl. ik krijg er nu al rillingen van...
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...
3 reacties
Meer lezen