Doorgaan naar hoofdcontent

hair!

'boobies! if you have it, flaunt it!' met die quote kreeg nieuwslezeres eva jinek nederland aan haar... uh voeten. ze bereidde zich op zomaar een dag in maart 2009 voor op het presenteren van een middageditie van het nos journaal; de belichting en het geluid moeten getest, staan de camera's goed? dat werk. eva zei iets over haar borsten, terwijl de camera liep. de beelden belandden 'per ongeluk' op het internet. de rest is geschiedenis - waarschijnlijk konden jullie je niet eens meer herinneren dat de beelden bestonden. graag gedaan. eva heeft haar boezem, ik heb mijn benen. die zijn vandaag voor het eerst blootgesteld aan de zon open lucht na een lange winterslaap. temperatuur in de dubbele cijfers, dus ik besloot het erop te wagen; vrijdag is het ook nog eens rokjesdag dus een tegenprestatie is graag geleverd. een leuke route voor de boeg in de bossen rond het openluchtmuseum, burgers' zoo en schaarsbergen, dus wie doet je wat? (wederom mijn dank aan corine d.b. te a.) ik publiceerde vooraf een foto van mijn harige stelten op facebook, laten we zeggen dat de reacties 'positief' waren. je hebt wel veel haar, merkte iemand op. tja, het resultaat van ruim dertig jaar sparen. zulks gooi je niet zomaar weg. ik begrijp nu beter waarom meisjes met een paardenstaart een traan laten als ze hun haar laten afknippen voor het goede doel. aan mijn benen geen polonaise, de tondeuse blijft in de toilettas. op mijn kruin wordt de spoeling weliswaar dun, maar mijn benen zijn rijkelijk bedeeld. ik heb haar! if you have it, flaunt it (nee, geen uitroepteken, maar een punt). ps: er zit ook wat op mijn rug, daar ben ik minder gelukkig mee. ik werk aan een oplossing.

Reacties

  1. Anoniem8/4/15

    Heerlijk is dat hè, om weer in een korte broek te trainen (al moet ik eerlijk zeggen dat ik al vaker in korte broek heb gelopen dit jaar). Maar de zon maakt het toch net iets lekkerder =)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...