vanmorgen heb ik mezelf getrakteerd. op twee plakken kruidcake (home made door mijn vrouw), een banaan en daarna een halve marathon door arnhem. het was een mooie ochtend, niet te koud, droog, af en toe zelfs een flauw zonnetje en volop gelegenheid om mijn tubes van herzog te testen en de waterzak van decathlon. ik nam me voor te lopen in een langzaam tempo; normaal gesproken kan ik een halve marathon aan in een gemiddelde kilometertijd van rond de 5:45, maar ik wilde weten hoe het voelt om rond de 6:30 te lopen per kilometer. dat is namelijk de kilometertijd die ik voor ogen heb volgend jaar in enschede tijdens mijn eerste en enige marathon. vooraf is het alsof je in een dure kledingzaak bent om tien trouwpakken te passen - het voelt raar, je wilt sneller wisselen van pak, de knopen in de stropdassen mislukken steeds en het duurt allemaal veel te lang. maar ik begon er na een kilometer of tien plezier in te krijgen. ik was al verscheidende hardlopers tegengekomen, en veel fietsers die op weg waren naar werk of school, ik had uiteraard lekkere foute hardloopmuziek in mijn oren en het ging gewoon lekker. een trap die ik moest beklimmen om de lange andrej sacharovbrug te bereiken, besloot ik wandelend te bedwingen en ik ben boven gewoon even gestopt om rustig een tweede banaan op te peuzelen. ik moet wel bekennen dat ik de eerste kilometers een beetje liep te hannesen met de drinkslang van de waterzak, maar dat probleem kon ik uiteindelijk oplossen; dat doen we de volgende keer beter. achteraf bleek ik veel te veel water mee te hebben genomen; ik heb amper de helft van de inhoud (ik schat twee liter) nodig gehad. ik liep verder zo ontspannen, dat ik op het laatst nog een kleine tempoversnelling in de benen had. de laatste anderhalve kilometer ging vals plat naar beneden en dat is echt een pré wanneer je aan het slot van een (halve) marathon bezig bent. bij de voordeur vielen me tot slot enkele zaken op: ik had 22,6 kilometer afgelegd, zo ver had ik nog nooit gelopen en ik had er bijna tweeënhalf uur over gedaan. dat laatste betekende een gemiddelde van 6:37 per kilometer, langzamer dus dan ik had uitgerekend. ben ik een slak? ja, maar een marathon duurt voor iemand zoals ik sowieso rond vierenhalf uur. dat is lang. ik heb vandaag geleerd dat ik tegen lang lopen niet hoef op te zien; mijn volgende uitdaging is drie uur. eens kijken hoeveel kilometer op marathontempo ik in die tijd kan afleggen.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten