ik laat me de komende tien weken tot de marathon van enschede bijstaan door een persoonlijke coach. een tip min of meer van loopmaatje hedwig die zelf gezegend is met de begeleiding door tweevoudig marathonwinnaar in new york german silva (bekend van het eventjes verkeerd lopen, vlak voor de finish). via twitter kwam ik in contact met @sportlijfcoach, waarachter de naam van monique kuijpers schuilgaat. monique is sport. zonder sport geen monique, zonder monique geen sport. twee weken geleden zou ik al een proefles van haar krijgen, maar dat ene uur hebben we alleen maar geluld; dat krijg je als je als journalist in sportkledij en gewapend met een aantekeningenboekje en pen afspreekt. gisteren was het zover. ik was van tevoren wat bezorgd, ik had juist een week zonder inspanning achter de rug na een pijntje ter hoogte van mijn rechterenkel. was mijn marathon in gevaar? over ruim twee weken moet ik in schoorl aan de start staan voor mijn eerste dertig. een training weliswaar maar toch. ik ben nog nooit geblesseerd geweest en ik bereid me al een jaar voor op de marathon. monique stelde me gerust - geen oefeningen waarbij mijn enkel zou worden belast. wat wel? (kick)boksen, gewichtheffen, balansoefeningen, strekoefeningen. 'de komende tijd gaan we oefeningen doen die je lichaam sterker maken, waar je flexibeler van wordt en explosiever. je hebt een prima duurvermogen, maar we gaan je conditioneel nog sterker maken', zei monique. de proefles was voorbij voor ik het in de gaten had - vele oefeningen, onder meer met een bosubal, waren onwennig voor mij, want ik ging voorheen alleen maar naar buiten om een stukje te rennen. 'geen paniek', verzekerde monique. 'de volgende keer zul je zien dat alles een stuk gemakkelijker gaat.' ik ben benieuwd naar de vorderingen in de komende cruciale trainingsweken. ik houd jullie op de hoogte.
ps: wil je zien wat monique doet met de bosubal? FILMPJUH!
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten