Doorgaan naar hoofdcontent

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht. je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt.

maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish.

nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid.

maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. 



bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken. 

bij dat punt ben ik rond 12.30 uur. maar, ik word geconfronteerd met een splitsing - er gaan lopers rechtdoor, er gaan lopers naar links. ik besluit rechtdoor te gaan, maar na enige tijd dringt het tot me door dat ik verkeerd zit. opeens heb ik 19 kilometer afgelegd, terwijl ik niet zo gek veel eerder nog 5 kilometer moet. ik kijk achter me, ik zie lopers met een groen startnummer (deelnemers aan de halve marathon), ik zie lopers met een blauw startnummer (de kwart marathon). 

ik kijk nog eens, niet alleen achter mij, maar ook voor me, naast me. het moeten enkele tientallen lopers zijn. dan wederom het besef: we liepen allemaal 'binnendoor'.

ik begin inwendig te vloeken, want ik weet dat ik bij de streep geen 21,1 kilometer zal hebben afgelegd. ik neem me meteen voor: zodra ik de medaille binnen heb en ik kan voorbij de hekken langs de meute, de drukte uit, dan zoek ik een plek op om alsnog die gemiste kilometer te volbrengen. ik doe mee aan een halve marathon, dan loop ik ook een halve marathon.

zo zijn hardlopers. 

ik stuur een whatsappje naar de mrs. een boodschap over een bizarre finish in utrecht en dat ik bij thuiskomst haar alles zal vertellen. maar bij thuiskomst vertelt ze mij juist alles. die afgesneden kilometer was een peulenschil. 'weet je wat er op de kwart marathon is gebeurd?' uh, nee. vertel.

die avond krijg ik een mailtje van de organisatie: gefeliciteerd met je tijd van 1 uur en 55 minuten op de halve marathon. 

was dat 21,1 kilometer geweest, dan had ik mijn pr op die afstand verpulverd! eindtijd via de gps van mijn garmin: 2.01.31. dat lijkt er meer op.

ps: onderweg veel steun gehad van het publiek, in het bijzonder van schoonzus, neefje en zwager. kanjers! FILMPJUH!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...