Doorgaan naar hoofdcontent

een splinter, wtf!

een wandeling. in het bos. bij rozendaal. eikenbladeren van afgelopen jaar die vergaan. takken. omgevallen boompjes. insecten. bandensporen van mountainbikes. mensen met honden. hallo. dag, dag. mooi weertje hè? vogels fluiten. en dan. opeens. au! pijn. heel, heel kort. maar pijn. in de dikke teen van mijn rechtervoet. ik heb iets in mijn sandaal, zeg ik tegen mijn vrouw. ik doe de teva uit, haal hinkelend mijn rechterhand door de sandaal. niets. de wandeling gaat verder. de pijn neemt af maar blijft hinderlijk. zullen we een softijsje nemen, vraag ik. de eerste van het jaar. mijn vrouw en ik nemen er een in velp. ik met chocoladetopping, mijn vrouw met aardbeiensiroop. dan naar huis. lopen door het huis gaat moeilijk. ik denk aan komende zondag. de halve marathon. de stevensloop. ruk. kak. eerst eten. en boer zoekt vrouw. de tv show. andré rieu bij ivo niehe. 'boeien'. ik wacht geen minuut langer nu. een zwarte punt. onder de huid. een splinter. sterilon. heet water. een speld en een pincet. het lijkt een eeuwigheid te duren. mijn teen kleurt rood. peuteren. blijven peuteren. de pincet nog maar een keer. voorzichtig optillen en vastklemmen. drie pogingen. vier. vijf. en dan een gevoel van bevrijding. een harde dennennaald. van anderhalve centimeter. ik haal opgelucht adem. en pak een pleister.

Reacties

Populaire posts van deze blog

gelukkig nieuwjaar (of voor het goede doel maar weer?)

tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken. 

425 euro voor stichting leukemie

met zondag de halve marathon van egmond voor de boeg, waar ik de kwart marathon loop, heb ik de inzameling voor stichting leukemie beëindigd. ik wil alle gulle gevers bedanken. dankzij jullie heb ik 425 euro kunnen overmaken. heel erg veel dank! cancer sucks!