'wil je de kassabon?', vroeg swan, de jonge vrouw die mij onder handen had genomen. 'nee, laat maar', zei ik. 'ik kan de tattoo toch niet meer terugbrengen.' of ik het pijnlijk had gevonden. 'neuh, het was wel gevoelig, maar pijn. neuh. ik heb voor hetere vuren gestaan.' swan bleek ook hard te lopen, maar vooral op zachte ondergrond. 'oh, dan ben je een trail runner', zei ik. 'een wat?' 'een trail runner, iemand die niet loopt op asfalt, maar in het bos, op de heide, op zandvlaktes. geen asfalt. en die groep lopers wordt steeds groter.' ze begon te stralen. 'maar ik doe ook mee aan de marikenloop, althans ik heb een startbewijs voor de tien kilometer. ik heb last van mijn knie.' ik antwoordde dat ze misschien aan de vijf zou kunnen meedoen. 'stuur de organisatie een mailtje, dan regelen ze dat voor je', zei ik. 'wat een goed idee! ik ga ze mailen!' met tien euro korting ging ik de winkel uit. maar met een aandenken aan de marathon van enschede voor altijd.
hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit - iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Reacties
Een reactie posten