volgende week loop ik een marathon. ik zeg nu dat het ook mijn enige marathon wordt. kan ik dan zeggen dat ik het weekend voor die marathon haat? eigenlijk niet, want ik weet niet wat marathonlopers denken, het weekend voordat het gebeuren moet. eerlijk gezegd denk ik niet dat ervaren marathonlopers anders denken dan ik, misschien een beetje. ik voel me onrustig. ik wil lopen. en wel nu. ik wil nu onderweg zijn, in de wetenschap dat het straks voorbij is. dat al die weken, nee maanden van training, in regen en vrieskou, in de buurt van honden die naar mijn kuiten hapten (nee hoor, grapje), in het donker, met tegenwind die dwars door mijn windjack heen joeg, niet voor niets zijn geweest. ik wil er staan! maar het is nog niet zover. ik voel me ook onzeker. heb ik genoeg getraind? was die laatste vette dertiger niet te vroeg, had ik die een week later moeten doen (nee, dat ging niet - kudt!), wat doen al die pijntjes in mijn benen; ik word knettergek. een marathon is voor idioten. donderdag maakte ik, met dank aan mijn coach, kennis met yoga. ik wil zo kort voor die 42.195 meter geen fysieke inspanning meer. ik kwam tot rust, al duurde het moment maar even. ik heb gisteren mijn hardloopmuzieklijstje op spotify drastisch gewijzigd. ik heb besloten om terug te gaan naar de muziek van mijn jeugd - de meuk die mijn vader draaide op zijn bandrecorder en die hij zo vals als een kraai meezong, terwijl hij de koptelefoon op zijn hoofd had. ik heb die troep jarenlang niet gehoord en afgelopen week besloot ik dat ik daarmee twee rondjes van 21 kilometer in enschede ga rennen. mijn vader leerde me lopen, fietsen, voetballen (hoewel...). mijn vader heeft me veel geleerd, al moest ik het zelf doen. dat geldt ook voor 17 april. morgen staan veel loopmaatjes aan de start in rotterdam. ik zit dan gekluisterd aan de buis om al die helden in stilte naar voren te schreeuwen, want ik weet wat ze ervoor hebben moeten doen en laten. zet 'm op guys 'n dolls!
hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit - iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Reacties
Een reactie posten