volgende week loop ik een marathon. ik zeg nu dat het ook mijn enige marathon wordt. kan ik dan zeggen dat ik het weekend voor die marathon haat? eigenlijk niet, want ik weet niet wat marathonlopers denken, het weekend voordat het gebeuren moet. eerlijk gezegd denk ik niet dat ervaren marathonlopers anders denken dan ik, misschien een beetje. ik voel me onrustig. ik wil lopen. en wel nu. ik wil nu onderweg zijn, in de wetenschap dat het straks voorbij is. dat al die weken, nee maanden van training, in regen en vrieskou, in de buurt van honden die naar mijn kuiten hapten (nee hoor, grapje), in het donker, met tegenwind die dwars door mijn windjack heen joeg, niet voor niets zijn geweest. ik wil er staan! maar het is nog niet zover. ik voel me ook onzeker. heb ik genoeg getraind? was die laatste vette dertiger niet te vroeg, had ik die een week later moeten doen (nee, dat ging niet - kudt!), wat doen al die pijntjes in mijn benen; ik word knettergek. een marathon is voor idioten. donderdag maakte ik, met dank aan mijn coach, kennis met yoga. ik wil zo kort voor die 42.195 meter geen fysieke inspanning meer. ik kwam tot rust, al duurde het moment maar even. ik heb gisteren mijn hardloopmuzieklijstje op spotify drastisch gewijzigd. ik heb besloten om terug te gaan naar de muziek van mijn jeugd - de meuk die mijn vader draaide op zijn bandrecorder en die hij zo vals als een kraai meezong, terwijl hij de koptelefoon op zijn hoofd had. ik heb die troep jarenlang niet gehoord en afgelopen week besloot ik dat ik daarmee twee rondjes van 21 kilometer in enschede ga rennen. mijn vader leerde me lopen, fietsen, voetballen (hoewel...). mijn vader heeft me veel geleerd, al moest ik het zelf doen. dat geldt ook voor 17 april. morgen staan veel loopmaatjes aan de start in rotterdam. ik zit dan gekluisterd aan de buis om al die helden in stilte naar voren te schreeuwen, want ik weet wat ze ervoor hebben moeten doen en laten. zet 'm op guys 'n dolls!
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten