Doorgaan naar hoofdcontent

de lanen uit, de bospaden op

50 euro, liever niet veel meer. nou, oké dan 65 euro. maar ze moeten natuurlijk wel lekker zitten.

trailschoenen. ik had ze nog niet, want ik heb een hekel aan modder. lopen in het bos vind ik heerlijk, vooral na een regenbui, want die geursensatie..! maar geen fortuin besteden aan trailschoenen. ik ben asfaltverslaafde, hardcore. trailen is leuk, als afwisseling.

maar niet met de hardloopschoenen die ik draag op de weg.

65 euro. geen cent meer.

ik liep dinsdag de decathlon uit met een paar van het huismerk, net onder de 80 euro. een goedkoper paar van het merk kalenji zat niet goed en een grotere maat bleek niet voorradig. dan maar een paar tientjes bijleggen.

ik besloot ze de volgende dag naar mijn werk aan te doen om ze in te kunnen lopen.

geen klachten.

toen ik op twitter woensdag aankondigde dat ik vandaag mijn trailschoenen zou uitproberen, merkte een volger droogjes op dat die schoenen niet echt nodig waren, oftewel in het bevroren bos heb je die dikke noppen niet nodig.

maar ik ben als een klein kind als ik iets nieuws heb; ik wil er meteen mee spelen. nieuw voetbalshirt met korte mouwen maar -8 op de training? willen is kunnen.

ik koos voor mijn test voor de natuur dicht bij huis: park klarenbeek. een mooi bosgebied midden in arnhem-noord en grenzend aan park angerenstein. en de schoenen vonden het uitstekend.

ik had een goede keuze gemaakt.

trailrunning is ook nog eens goed voor je conditie, althans hier in arnhem-noord, want je gaat op en af. na een paar kilometer stond ik boven bij het openluchtbad van park klarenbeek met de handen op de knieën uit te hijgen.

dus dit bedoelen ze met hoogtemeters. kanonnen...

ik stak de monnikensteeg over en koos voor een van de paadjes bij hoogte 80 voor de afdaling naar park angerenstein, met in het achterhoofd hoe minder bestrating en asfalt hoe beter.

in het park was hardlooptrainer honoré hoedt juist bezig een groep kinderen te instrueren. hij had paaltjes en pylonen meegenomen en een klok.

ik bleef zoveel mogelijk zandpaadjes zoeken, totdat ik uiteindelijk toch echt voor het hek van het park stond dat aangaf dat ik weer in de bewoonde wereld was beland.

naar huis.

wat is huppelen op noppen op stoeptegels een vreemd gevoel. alsof je als volwassene wordt betrapt op het eten van een ei van kindersurprise, terwijl kinderen naast je een stengel bleekselderij moeten 'binnenschuiven'.

toen ik thuis op mijn hardloophorloge keek wees de teller 7,35 kilometer aan. daar had ik bijna 52 minuten voor nodig gehad. vrijwel ogenblikkelijk herinnerde ik me een uitspraak van hardloopmaatje en trailchick corine: 'bij trailrunnen gaat het niet om tijd.'

ik deed mijn schoenen uit en keek naar de zolen. was dat poep?



Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...
3 reacties
Meer lezen