Doorgaan naar hoofdcontent

asfaltjunk gaat onverhard

ik ben een asfaltjunk en dat zal ik altijd blijven. dat wil niet zeggen dat ik trailrunning verafschuw. dat is namelijk niet zo. ik heb een hekel aan zand in mijn schoenen, maar dat is wat anders. gisteren was het voor het eerst sinds ik-weet-niet-wanneer zover: een rondje door het rozendaalse veld met trailchick corine. ze had van tevoren een mooie, niet al te lange, trail uitgezet; voor mij om niet meteen gedesillusioneerd af te haken en terug te wandelen naar de auto en voor zichzelf omdat dit weekend een pittige wedstrijd voor haar op het programma staat. voor de liefhebbers, hier doet ze aan mee. ja, ik haat modder. ik word chagrijnig als mijn benen en schoenen vies worden als ik tijdens mijn urban loopjes even niet goed oplet, moet uitwijken of iets anders doe waardoor het m-woord letterlijk aan mij gaat kleven. op de dag dat corine en ik het rondje liepen, gisteren dus, was het trouwens modderdag, ik verzin het niet. corine had evenwel min of meer beloofd (want weer is weer dus je weet het nooit) dat het wel goed zou komen. ze had niets te veel gezegd. de paden waren prima begaanbaar, wel wat smal waardoor ik als een 'volleerde beginner' geregeld beide enkels tegen elkaar aantikte en af en toe moesten we om een plasje heen. verder: de omgeving was uitzonderlijk fraai. geen bakstenen, geen stoeptegels, geen asfalt, gewoon hardcore natuur, echt zand dat af en toe vermengd was met kleine steentjes en ander materiaal (is het niet zo volgens de wegenverkeerswet dat de weg dan officieel verhard is?). onderweg stopten we soms, zodat corine wat foto's kon maken, daar is ze namelijk van (when trailing show it!), soms ging het heuvelop, dan weer heuvelaf, ze noemen dat in trailjargon, geloof ik, hoogtemeters maken. en stiekem hoopte corine op een meet and greet met runderen die grazen op het rozendaalse veld. helaas, geen diertjes. wel kregen we twee keer een gratis douche, de volgende keer neem ik een handdoek mee. ik heb genoten gisteren (dank je wel corine!), dat wil ik als asfaltjunk graag toegeven. en ik ga dit ook echt vaker doen. maar niet alleen. ik zou namelijk verdwalen. misschien kan iemand van natuurmonumenten wat bordjes plaatsen? trouwens: hardlopen in de natuur? hier een overzicht.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...
3 reacties
Meer lezen