ik ben in het vondelpark geweest! om te rennen! ja, duh? ik ben een provinciaaltje, mensen. ik woon in een gebied waarvan randstedelingen zeggen dat je uren onderweg bent om er te komen. nou, een uur. met het openbaar vervoer. wel correct in- en uitchecken. laat ik daarmee maar eens beginnen. ik was onderweg naar huis en wilde uitchecken voor de metro en inchecken voor de trein op station amstel toen de 'paal' zei: 'u bent al in/uitgecheckt.' pardon? wees duidelijk. ben ik in- of uitgecheckt? ik vertrouwde het niet en hield mijn ov-kaart nogmaals voor de paal. de trein naar nijmegen stond al gereed en die wilde ik niet missen. de paal herhaalde de boodschap. dat heb ik in het provinciale arnhem nou nooit, zulk gedoe. ik stapte in en ging zitten. hopelijk geen conducteur tot aan utrecht; daar kon ik even uitstappen en checken of ik correct was ingecheckt. so far so good. 'station utrecht!' snel uitstappen en zoeken naar een paal. geen paal. boven dan. boven geen paal. dus de stationshal in. ha, een paal. 'u bent ingecheckt.' 'ké! ik heb zwartgereden van amsterdam-amstel tot utrecht-centraal. sorry ns. haal ik de trein nog? ja, ik haal de trein nog. trage hardlopers als ik sprinten niet, maar een goede conditie hebben we wel ;-).
ruim drie uur eerder: wat een kast van een huis, wat wonen ze mooi! ik heb een hardloopdate met h. geboren en getogen in het provinciale arnhem, de plaats waar ik woon - laten we het toeval noemen. h. en ik, we kennen elkaar alleen van social media en 1 zakelijk telefoongesprek. wat een prettig iemand! ze schenkt beste koffie en we keuvelen eerst voordat we het vondelpark onveilig maken - dat laatste willen meer mensen overigens, het is er gezellig druk. buiten wijst h. op de container waar haar dochtertje j. gisteren tegenaan knalde. gevolg: arm in het gips. dat leek mij als kind gaaf om eens met gips rond te lopen, het is er tot op heden nooit van gekomen - afkloppen. verderop in het park gaat het voornamelijk over hardlopen, hardlopen en hardlopen. 'zullen we nog een rondje, geen last van je blessure?' we zullen en nee, mijn hamstring houdt zich koest. volgende week staat de halve marathon van leiden op de agenda en ik verklap dat ik na de marathon van enschede maximaal 13,6 kilometer in een run heb aangetikt. ach, ik wil die medaille gewoon hebben. klaar!
op het terras bij een fraaie uitspanning gaat het gesprek verder: over schema's, coaches, gewicht, tijden, ambities, eten, drinken én: wie-kent-wie-en-wie-doet-wat-in-deze-hardloopwereld. daarna de wandeling terug naar haar huis, waarna ik na een snelle douche en een fijne nababbel terugloop naar het metrostation weesperplein om in te checken voor de treinreis naar het verre arnhem.
de moraal van dit verhaal? zwartrijden is best wel vet (maar niet te lang, kinderen) en ik had een geweldige ochtend ;-). dank je wel, h! gaan we vaker doen. dit. fijne hardloopmaat!
ps h!: de start van de halve marathon van leiden is in de breestraat. laten we het toeval noemen.
hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit - iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Reacties
Een reactie posten