nog een paar nachtjes slapen en dan gaat het gebeuren. samen met tienduizenden hardlopers doe ik mee aan de dam tot damloop - 10 engelse mijlen van amsterdam naar zaandam. het wordt na de cascaderun in hoogeveen mijn tweede wedstrijd buiten de provincie gelderland.
toen ik een jaar geleden allerlei selfies zag met die mooie medaille van de editie van 2014, wist ik: dat pronkstuk wil ik ook! maar ik zou dat niet cadeau krijgen; de afstand van 10 mijl (16,09 kilometer) is het probleem niet, de inschrijving wel. die is een digitale, zenuwslopende loterij. alsof je met 1 miljoen mensen tegelijkertijd jacht maakt op 10 vrijkaartjes voor een ontmoeting met barack obama, all expenses paid. gelukkig behoorde ik als niet-lid van organisatie le champion (leden mogen zich eerder inschrijven dan niet-leden) tot de gelukkigen. ik ben erbij!
trainen voor een van de populairste hardloopevenementen van het land hoef ik niet, aangezien ik graag loopjes van 15 tot 21 kilometer afleg. maar een uitdaging diende zich aan. een paar maanden na mijn succesvolle aanmelding ontving ik van een kennis uit mijn medische netwerk een tweetje: of ik misschien aan de dam tot damloop wilde meedoen om geld in te zamelen voor een goed doel. stichting leukemie steunt, zoals ze op haar website meldt, 'onderzoek naar leukemie en aanverwante vormen van beenmerg- en bloedziekten bij patiënten van alle leeftijden'.
lopen voor een goed doel? hoeveel tijd kost dat wel niet? moet ik dan als een bedelaar langs de deuren? de buren kennen me niet eens; ik ben aan het hardlopen of binnen. maar ik begon aan de suggestie te wennen en in mijn bovenkamer ontwikkelde zich gaandeweg iets wat we een strategie kunnen noemen: geld ophalen zonder dat ik 'belletje hoefde te trekken'. ik verstuurde spammail naar mijn collega's, verzond sms-berichten naar bekenden die ik al maanden niet gesproken had, stuurde tweetjes naar lopers, vrienden, familie, dook op in whatsappjes én er kwam een echte facebookpagina: hardlopen voor de leuk. (die pagina vernoemde ik naar mijn blog en het klinkt misschien bizar, maar de naam van mijn blog heeft niets met 'leuk'emie te maken, er is sowieso niets leuk aan leukemie - mijn weblog begon dit jaar, omdat ik jullie hier op de hoogte wil houden van mijn vorderingen voor mijn eerste en enige marathon: die van enschede in 2016.)
inmiddels zijn we enkele dagen voor de dam tot damloop en ik heb bijna 2800 euro ingezameld. ik ben er ondersteboven van. aanvankelijk zei ik tegen de mrs dat ik blij zou zijn met 500 euro; de opbrengst is bijna 6 keer zo hoog.
zondag sta ik met een glimlach aan de start op de prins hendrikkade in amsterdam, ik vertrek om 11.45 uur voor 10 fantastische mijlen. met een goede vriend aan mijn zij. sponsors die me steunen draag ik letterlijk en figuurlijk mee op een speciaal singlet van runnersworld in arnhem. jullie zullen onderweg in mijn gedachten zijn. tot in zaandam op de peperstraat. ik houd van jullie.
ps: ben je niet in de buurt, maar wil je via tv of internet de dam tot damloop volgen? dat kan via at5 en rtv noord-holland. ik zal zwaaien.
stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee. bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
Reacties
Een reactie posten