Doorgaan naar hoofdcontent

on your marks...

nog een paar nachtjes slapen en dan gaat het gebeuren. samen met tienduizenden hardlopers doe ik mee aan de dam tot damloop - 10 engelse mijlen van amsterdam naar zaandam. het wordt na de cascaderun in hoogeveen mijn tweede wedstrijd buiten de provincie gelderland. toen ik een jaar geleden allerlei selfies zag met die mooie medaille van de editie van 2014, wist ik: dat pronkstuk wil ik ook! maar ik zou dat niet cadeau krijgen; de afstand van 10 mijl (16,09 kilometer) is het probleem niet, de inschrijving wel. die is een digitale, zenuwslopende loterij. alsof je met 1 miljoen mensen tegelijkertijd jacht maakt op 10 vrijkaartjes voor een ontmoeting met barack obama, all expenses paid. gelukkig behoorde ik als niet-lid van organisatie le champion (leden mogen zich eerder inschrijven dan niet-leden) tot de gelukkigen. ik ben erbij! trainen voor een van de populairste hardloopevenementen van het land hoef ik niet, aangezien ik graag loopjes van 15 tot 21 kilometer afleg. maar een uitdaging diende zich aan. een paar maanden na mijn succesvolle aanmelding ontving ik van een kennis uit mijn medische netwerk een tweetje: of ik misschien aan de dam tot damloop wilde meedoen om geld in te zamelen voor een goed doel. stichting leukemie steunt, zoals ze op haar website meldt, 'onderzoek naar leukemie en aanverwante vormen van beenmerg- en bloedziekten bij patiënten van alle leeftijden'. lopen voor een goed doel? hoeveel tijd kost dat wel niet? moet ik dan als een bedelaar langs de deuren? de buren kennen me niet eens; ik ben aan het hardlopen of binnen. maar ik begon aan de suggestie te wennen en in mijn bovenkamer ontwikkelde zich gaandeweg iets wat we een strategie kunnen noemen: geld ophalen zonder dat ik 'belletje hoefde te trekken'. ik verstuurde spammail naar mijn collega's, verzond sms-berichten naar bekenden die ik al maanden niet gesproken had, stuurde tweetjes naar lopers, vrienden, familie, dook op in whatsappjes én er kwam een echte facebookpagina: hardlopen voor de leuk. (die pagina vernoemde ik naar mijn blog en het klinkt misschien bizar, maar de naam van mijn blog heeft niets met 'leuk'emie te maken, er is sowieso niets leuk aan leukemie - mijn weblog begon dit jaar, omdat ik jullie hier op de hoogte wil houden van mijn vorderingen voor mijn eerste en enige marathon: die van enschede in 2016.) inmiddels zijn we enkele dagen voor de dam tot damloop en ik heb bijna 2800 euro ingezameld. ik ben er ondersteboven van. aanvankelijk zei ik tegen de mrs dat ik blij zou zijn met 500 euro; de opbrengst is bijna 6 keer zo hoog. zondag sta ik met een glimlach aan de start op de prins hendrikkade in amsterdam, ik vertrek om 11.45 uur voor 10 fantastische mijlen. met een goede vriend aan mijn zij. sponsors die me steunen draag ik letterlijk en figuurlijk mee op een speciaal singlet van runnersworld in arnhem. jullie zullen onderweg in mijn gedachten zijn. tot in zaandam op de peperstraat. ik houd van jullie. ps: ben je niet in de buurt, maar wil je via tv of internet de dam tot damloop volgen? dat kan via at5 en rtv noord-holland. ik zal zwaaien.

Reacties

Populaire posts van deze blog

gelukkig nieuwjaar (of voor het goede doel maar weer?)

tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken. 

425 euro voor stichting leukemie

met zondag de halve marathon van egmond voor de boeg, waar ik de kwart marathon loop, heb ik de inzameling voor stichting leukemie beëindigd. ik wil alle gulle gevers bedanken. dankzij jullie heb ik 425 euro kunnen overmaken. heel erg veel dank! cancer sucks!