Doorgaan naar hoofdcontent

heeft het echt mijn leven veranderd?

de spanning stijgt, want het weekend van de dam tot damloop komt dichterbij. 20 september moet het voor mij gebeuren. de afstand van 10 engelse mijlen (ruim 16 kilometer) baart me geenszins zorgen. indien ik blessurevrij blijf, is de afstand een peulenschil. ik ben wel een beetje bang voor mijn gemoedstoestand - mijn eerste damloop wordt emotioneel mogelijk lastig, want ik loop niet alleen voor mezelf maar vooral voor de mensen die leukemie hebben, voor wie ik al ruim tweeduizend euro heb ingezameld. dank gulle gevers! hoe ga ik daar onderweg mee om? dit vraagstuk wordt bemoeilijkt door het plotselinge, overweldigende verdriet van mijn loopmaatje tijdens de damloop, m. hij verloor kortgeleden zijn moeder na een kort ziekbed. de arme jongen wordt bijna verscheurd door het gat dat in zijn leven is geslagen. hij en zijn gezin wonen in de kop van noord-holland, niet naast de deur. mijn vrouw en ik kunnen beiden slechts op afstand tot steun zijn. ik weet dat hij sterk is, want onlangs fietste m. bijna 250 kilometer om het ijsselmeer, voor zijn lieve dochtertje, een kind dat veel zorg nodig heeft. m. en zijn vrouw zitten in een achtbaan en die stopt voorlopig niet. ik mag dan de dood in de ogen hebben gekeken, ik ga in feite net zo onbevangen door het leven als ik voor mijn ziekte deed. er wordt wel eens gezegd, dat kanker je leven verandert. maar het is al zo lang geleden.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

corona in de achtertuin

hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit -  iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Een reactie posten
Meer lezen

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen