hardlopen voor de leuk

hardlopen doe je met je benen. hardlopen doe je (soms) op je tenen. hardlopen doe je vaak alleen. hardlopen doe je met je hoofd. hardlopen doe je samen. dit is mijn club. ik ben er trots op dat ik er deel van mag uitmaken.

vandaag stond er een bijzonder loopje op het programma. geen wedstrijd, nee, een rondje van tien kilometer op nieuwe schoenen. sinds gisteren ben ik in het bezit van het duurste paar sportschoenen dat ik ooit heb gehad: de nike lunar eclipse 5 . nooit gedacht dat ik nikes zou kopen. nike is toch niks voor een ouwe zak als ik, nike staat voor jeugd, voor petjes die scheef op je hoofd staan. verkoper jan van runnersworld in arnhem , iedere hardloper in de stad kent hem en hij kent iedereen en mij nu ook (oh, jij bent henri van social mile), wilde eerst mijn huidige runners zien. ik overhandigde hem mijn adidasjes, gekocht bij de outlet voor amper zestig euro, stammend uit de periode waarin ik het allemaal nog niet wist en ik niet meteen met het duurste materiaal wilde worden opgescheept voor iets wat ik misschien niet eens leuk zou vinden. 'ik heb hier twee halve marathons op gelopen', zei ik trots. jan constateerde slechts droogjes: 'die halve marathons kunnen sneller....

wat doe je wanneer anderen loopjes hebben, in deventer bijvoorbeeld of in hoogeveen of enschede , op de dag dat zij medailles verzamelen en jij niet? dan ga je 'emotieshoppen'. in duiven. dan ga je op zoek naar een accessoire waarmee je jouw eigen medailleverzameling, die jij vandaag niet kunt uitbreiden en anderen wel, bij diezelfde anderen onder de neus kunt duwen. dat dus. .

vanmorgen heb ik mezelf getrakteerd. op twee plakken kruidcake (home made door mijn vrouw), een banaan en daarna een halve marathon door arnhem. het was een mooie ochtend, niet te koud, droog, af en toe zelfs een flauw zonnetje en volop gelegenheid om mijn tubes van herzog te testen en de waterzak van decathlon. ik nam me voor te lopen in een langzaam tempo; normaal gesproken kan ik een halve marathon aan in een gemiddelde kilometertijd van rond de 5:45, maar ik wilde weten hoe het voelt om rond de 6:30 te lopen per kilometer. dat is namelijk de kilometertijd die ik voor ogen heb volgend jaar in enschede tijdens mijn eerste en enige marathon. vooraf is het alsof je in een dure kledingzaak bent om tien trouwpakken te passen - het voelt raar, je wilt sneller wisselen van pak, de knopen in de stropdassen mislukken steeds en het duurt allemaal veel te lang. maar ik begon er na een kilometer of tien plezier in te krijgen. ik was al verscheidende hardlopers tegengekomen, en veel fietsers d...

de dam tot damloop . de inschrijving is nog spannender dan de wedstrijd zelf. zit ik erbij?  update: yay! jeuj! moie!  m.a.w. ik mag meedoen. een uur en 45 minuten in de wachtrij gezeten. de race gaat sneller :-).  

'boobies! if you have it, flaunt it!' met die quote kreeg nieuwslezeres eva jinek nederland aan haar... uh voeten. ze bereidde zich op zomaar een dag in maart 2009 voor op het presenteren van een middageditie van het nos journaal; de belichting en het geluid moeten getest, staan de camera's goed? dat werk. eva zei iets over haar borsten, terwijl de camera liep. de beelden belandden 'per ongeluk' op het internet . de rest is geschiedenis - waarschijnlijk konden jullie je niet eens meer herinneren dat de beelden bestonden. graag gedaan. eva heeft haar boezem, ik heb mijn benen. die zijn vandaag voor het eerst blootgesteld aan de zon open lucht na een lange winterslaap. temperatuur in de dubbele cijfers, dus ik besloot het erop te wagen; vrijdag is het ook nog eens rokjesdag dus een tegenprestatie is graag geleverd. een leuke route voor de boeg in de bossen rond het openluchtmuseum, burgers' zoo en schaarsbergen, dus wie doet je wat? (wederom mijn dank aan corine...

wat is het ergste dat je kan overkomen bij het hardlopen? ik bedoel afgezien van het net buiten de tijd finishen bij de marathon van rotterdam, vallen voor de ogen van de mooiste hardloopster/hardloper die je ooit hebt gezien en een blessure die je maanden aan de kant houdt? juist - verdwalen... ik zat vanmiddag na mijn zondagse rondje door arnhem-noord in een filmzaal en keek naar de rolprent ' still alice ' - actrice julianne moore kruipt in deze film in de huid van alice howland, een briljante taalwetenschapper bij wie het geheugen langzaam maar onomkeerbaar uit haar hoofd kruipt; alice vertoont op de jeugdige leeftijd van 50 jaar de eerste symptomen van de ziekte van alzheimer . we zien dat onder meer terwijl ze aan het hardlopen is. uitgerekend op de campus van de universiteit waar ze lesgeeft raakt ze de weg kwijt. gaandeweg de film zien we dat ze nog meer kwijtraakt. ik kwam na 100 minuten sprakeloos en overdonderd de bioscoop uit. stel je voor: je bent bezig aan je lek...