en zo sta je, niet bepaald goed voorbereid, aan de start van een halve marathon. de februariloop in bennekom. er staat een harde wind, maar de eerder die week voorspelde regen blijft waarschijnlijk uit. laten we het maar proberen.
ik loop niet veel halve marathons: je moet er behoorlijk veel kilometers voor maken en alleen bij een marathon zitten ze in het schema. en als ik jullie eraan herinner dat ik slechts twee marathons heb voltooid, dan weten jullie genoeg.
ik ben meer een type van rondjes van een uur of anderhalf - met mijn tempo komt dat neer op afstanden tussen 10 en 15 kilometer. maar soms heb je gewoon iets extra's nodig en als een marathon veel te ver voor je is (je hebt geen tijd om al die lange duurlopen te doen of welk excuus je ook maar verzinnen kunt), is een halve marathon ook een idee.
ik had tot vorige maand te weinig kilometers in de benen. maar toen ik in de gaten kreeg dat de februariloop in bennekom aanstaande was en ik geen weekenddienst bleek te hebben, heb ik de gok maar genomen.
met één keer 15 en één keer 18 kilometer als training, meld ik me zaterdagmorgen bij boerderij hoekelum, de start- en finishlocatie voor het evenement van stichting comité ter bevordering van fietstochten en boslopen (cbfb); ik houd van zulke archaïsche namen.
ik bots in de hal waar de startbewijzen worden uitgereikt bijna meteen tegen loopmaatje eva uit renkum op. eva en ik legden vorig jaar samen de eerste 18 kilometer van de marathon van rotterdam af, daarna moest ik haar laten gaan.
voor de rest zie ik geen bekende gezichten. gek eigenlijk: op de digitale snelweg heb ik een behoorlijk netwerk van loopmaatjes, maar ik zie ze zelden in het echt.
ik kleed me om en ga naar buiten om me een beetje warm te lopen. meteen krijg ik van de harde wind een pets in mijn gezicht. dat wordt niks. maar ik zie niemand teruggaan naar binnen...
achteraf kan ik alleen maar zeggen dat een en ander naar wens is verlopen. de bossen van bennekom vormen een schitterend decor voor een wedstrijd en die ook nog eens de harde wind beteugelen - ik heb tot vrij ver in mijn race een aardig tempo kunnen volhouden en ik weet dat ik het nergens heb laten liggen. mijn eindtijd van 2 uur, 3 minuten en 10 seconden is iets voor iemand als ik om trots op te zijn.
de februariloop is een fijn evenement. is 21,1 kilometer te ver? het cbfb heeft ook een 5 en een 10 kilometer. overigens dreigde de loop nooit meer gehouden te worden, maar er is een nieuw stichtingsbestuur. de toekomst ziet er dus rooskleurig uit.
ik loop niet veel halve marathons: je moet er behoorlijk veel kilometers voor maken en alleen bij een marathon zitten ze in het schema. en als ik jullie eraan herinner dat ik slechts twee marathons heb voltooid, dan weten jullie genoeg.
ik ben meer een type van rondjes van een uur of anderhalf - met mijn tempo komt dat neer op afstanden tussen 10 en 15 kilometer. maar soms heb je gewoon iets extra's nodig en als een marathon veel te ver voor je is (je hebt geen tijd om al die lange duurlopen te doen of welk excuus je ook maar verzinnen kunt), is een halve marathon ook een idee.
ik had tot vorige maand te weinig kilometers in de benen. maar toen ik in de gaten kreeg dat de februariloop in bennekom aanstaande was en ik geen weekenddienst bleek te hebben, heb ik de gok maar genomen.
met één keer 15 en één keer 18 kilometer als training, meld ik me zaterdagmorgen bij boerderij hoekelum, de start- en finishlocatie voor het evenement van stichting comité ter bevordering van fietstochten en boslopen (cbfb); ik houd van zulke archaïsche namen.
ik bots in de hal waar de startbewijzen worden uitgereikt bijna meteen tegen loopmaatje eva uit renkum op. eva en ik legden vorig jaar samen de eerste 18 kilometer van de marathon van rotterdam af, daarna moest ik haar laten gaan.
voor de rest zie ik geen bekende gezichten. gek eigenlijk: op de digitale snelweg heb ik een behoorlijk netwerk van loopmaatjes, maar ik zie ze zelden in het echt.
ik kleed me om en ga naar buiten om me een beetje warm te lopen. meteen krijg ik van de harde wind een pets in mijn gezicht. dat wordt niks. maar ik zie niemand teruggaan naar binnen...
achteraf kan ik alleen maar zeggen dat een en ander naar wens is verlopen. de bossen van bennekom vormen een schitterend decor voor een wedstrijd en die ook nog eens de harde wind beteugelen - ik heb tot vrij ver in mijn race een aardig tempo kunnen volhouden en ik weet dat ik het nergens heb laten liggen. mijn eindtijd van 2 uur, 3 minuten en 10 seconden is iets voor iemand als ik om trots op te zijn.
de februariloop is een fijn evenement. is 21,1 kilometer te ver? het cbfb heeft ook een 5 en een 10 kilometer. overigens dreigde de loop nooit meer gehouden te worden, maar er is een nieuw stichtingsbestuur. de toekomst ziet er dus rooskleurig uit.
Reacties
Een reactie posten