Doorgaan naar hoofdcontent

kletsen en rennen met hedwig

ze is hardloopvriendin van het eerste uur: hedwig. en toch, vandaag treffen we elkaar pas voor de tweede keer. zij woont daar en ik woon hier, het is lastig plannen soms. maar digitaal steken we geregeld naar elkaar een duim op.

vandaag is ze hier, hier dat wil zeggen mijn nieuwe woonplaats. hedwig groeide op in arnhem en kent ook velp goed. 'een vriendinnetje van mij woonde in jouw straat', zegt ze bij binnenkomst.

onze date staat al geruime tijd en vandaag is het zover: we verkennen een klein stukje van de veluwezoom. op kletstempo. vooral voor haar, zeg ik erbij. hedwig is veel sneller dan ik ooit worden zal. dat heeft niet alleen met aanleg te maken, ook met aspiraties. hedwig heeft al diverse marathons onder de 3:30 staan en dan weet je - die vrouw kan lopen.

volgend jaar loopt hedwig zowel in tokyo als in londen de marathon, voor beide races ingeloot - de bofkont.

terug naar vandaag. het weer is fantastisch voor ons lopers; het is droog en niet te koud en de flanken van de posbank heten ons welkom.

hedwig praat honderduit en ik moet op mijn ademhaling letten.

we praten over ambities, over hoe het ooit begon en wat het nog worden moet. boven op de muur van aalbers (deelnemers aan de posbankloop weten wat ik bedoel) kiest hedwig een fraai fotomoment uit - een mooiere locatie voor een runningpic is inderdaad nauwelijks denkbaar.

na enkele kilometers klimmen wacht nu de afdaling. 'hé, hier tennist mijn moeder elke donderdag!', roept hedwig opeens.

voor we er erg in hebben, zijn we kasteel biljoen voorbij en worden de eerste woningen van mijn nieuwe woonplaats zichtbaar. hedwig verhaalt over een van die panden en waar ze goede herinneringen aan bewaart en aan de gebruikster in het bijzonder.

we sluiten af in de koffiebar van cas in de emmastraat, bij mij (met een beetje verbeeldingskracht) om de hoek. ik trakteer hedwig en mezelf op koffie en gebak. cas schenkt water voor ons in, misschien vreest hij dat we na onze inspanning uitdrogen.

in het mooie pand van cas, dat koffie ademt, kletsen we nog even verder over ons beider passie en over podcasts en hardloopliteratuur. je kunt namelijk ook heel veel over hardlopen horen en lezen.

ik stel hedwig thuis nog even aan de mrs voor; beiden kennen elkaar van een telefoongesprek, enkele jaren geleden.

dan moet hedwig er weer vandoor, ze wil nog even langs haar moeder.

en weg is ze.


Reacties

Populaire posts van deze blog

gelukkig nieuwjaar (of voor het goede doel maar weer?)

tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke

425 euro voor stichting leukemie

met zondag de halve marathon van egmond voor de boeg, waar ik de kwart marathon loop, heb ik de inzameling voor stichting leukemie beëindigd. ik wil alle gulle gevers bedanken. dankzij jullie heb ik 425 euro kunnen overmaken. heel erg veel dank! cancer sucks!

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken.