Doorgaan naar hoofdcontent

25 km? kop der veur, hendrika!

ik heb een trainingsachterstand. deze maand overleed mijn schoonvader. hij voelde zich al bijna een jaar niet top en de laatste anderhalve maand holde zijn gezondheid achteruit. geen redden was er nog aan. de zorg voor hem in zijn laatste dagen en ook (de periode rond het voorbereiden van) zijn uitvaart waren heftig maar heel erg mooi; de familie was één. er waren honderden mensen op mijn schoonvaders begrafenis afgekomen.

maar ik liep in de tussentijd dus niet.

op zich is een pauze helemaal niet erg, sterker: je wordt er sterker van, de tour de france win je in bed zei joop zoetemelk ooit. toch, handig met de asselronde in apeldoorn van komende zondag voor de deur is deze gedwongen hardlooponderbreking niet.

hoe fijn is het dan, dat het me niks kan schelen. tijd? ranglijst? ik ben blij voor iedereen die vorig jaar de 'marathontopzoveel' van runnersworld heeft gehaald; om daarin voor te komen moeten mannen een marathon onder de 3 uur lopen en vrouwen onder de 4 uur. was ik een vrouw geweest, dan had ik mijn naam (zullen we haar voor het gemak even hendrika noemen?) nog niet teruggevonden met mijn 4:42 in enschede.

boeien.

ik heb in 2016 een marathon volbracht en dát is wat telt voor mij. ik ben langzaam, lui, eet soms junkfood, drink af en toe alcohol (maar rook niet), doe niet aan krachttraining en core stability-oefeningen. maar ik loop.

en zondag komen 25 kilometers boven op het totaal van ruim 4200 sinds ik begon te tellen in het voorjaar van 2012. mijn voorbereiding? een halve marathon op 30 december en 10 mijl met loopmaatje sandra afgelopen woensdag, op kletstempo.

dat houdt voor de asselronde in: ik zal sjokken, wandelen, zwoegen, vloeken, tieren maar vooral genieten, want de asselronde schijnt een schitterend parcours te zijn.


(wil je mij gezelschap houden? ik ben die lange slungel met buff en blauworanje schoenen. en ik heet voor één keer hendrika.)

Reacties

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...