Doorgaan naar hoofdcontent

mijn eerste trailrunwedstrijd!

ja, jongens en meisjes. kom maar op met 'i told you so'. toegegeven. ik heb me kostelijk vermaakt tijdens mijn eerste trailrunwedstrijd. woensdag deed ik mee aan de rozendaalse veldloop. een spontane actie, ik was het niet van plan, ik zou 's avonds trainen met de hardloopgroep van social mile in arnhem. totdat ik dat berichtje op facebook zag: geen voorinschrijving, alleen 5 euro betalen bij de inschrijftent, even inlopen en gaan. 12 kilometer mul zand, met gemene klimmetjes, maar ook fijne afdalingen, smalle paden, hoog gras dat kietelt aan je benen. het moet een jaar of twee geleden zijn geweest dat ik kennismaakte met trailrunning; loopmaatje rinske uit huissen kwam vaker op het rozendaalse veld en wilde het me graag laten meemaken. ze had een bijzonder fraai parcours van 13 kilometer uitgestippeld. en ik genoot. wij genoten. zelfs toen rinske even de weg kwijt was en we moesten afsteken om het pad terug te vinden. dit jaar kwam er een tweede run in hetzelfde natuurgebied bij met een ander loopmaatje, corine: loopster uit arnhem die met recht de zelfgekozen bijnaam trailchick heeft. we liepen in pestweer, maar dat mocht de pret niet drukken. twee trainingen op het rozendaalse veld, die rozendaalse veldloop moest er maar eens van komen. en woensdag was het zover. op de fiets naar de start bij het kasteel in rozendaal, 5 euro lappen en even de spieren losmaken voor 12 kilometer zand- en bospaden, afgewisseld met pittige heuveltjes. de sfeer aan de start was ontspannen. niets wees erop dat het er na het startschot hard aan toe zou gaan. (de winnaar bij de mannen had voor de afstand nog geen 44 minuten nodig, ik kwam na 1 uur en 10 minuten over de streep.) één keer kwam ik van vermoeidheid in problemen. ik zag een stronk niet en ging bijna naar de grond. het moet een lachwekkend tafereel zijn geweest. ik kocht na mijn finish een blikje cola, dronk enkele slokken en pakte mijn opgeborgen fietssleutel voor het tochtje naar huis. voldaan trapte ik de kilometers weg, denkend aan deze mooie ervaring. dat ga ik vaker doen, zei ik tegen mezelf, beïnvloed door het feit dat het schitterend weer was en ik geen enkele modderpoel of waterplas had hoeven trotseren. want, ik houd niet zo van modder. van zand evenmin. dat laatste was het enige smetje op een heerlijke avond. toen ik onder de douche stapte waren mijn voeten zwart en de huidplooien tussen mijn tenen ook. (de foto links is een weergave van de gelderlander, de foto rechts is gemaakt door eric béatse.)
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen

een mooi pr op mijn eerste halve marathon

de eerste stap is gezet. ik ben op de helft, een halve marathon staat achter mijn naam. nu de andere helft nog. gelukkig heb ik nog een dik jaar voor de boeg. afgelopen zaterdag mocht ik starten in bennekom en deelnemen aan de februariloop . ik kende het parcours niet en dacht: ik laat me verrassen. het dreigde vooral een verbijstering te worden; we gingen voor een groot deel door de bossen nabij de a12 en de grond was door de bevroren sneeuw spekglad. sporen van voertuigen waren keihard geworden en wie niet uitkeek liep kans op een vervelende blessure. slechts een gering aantal kilometers ging over een schoon fietspad. het was loodzwaar, durf ik te bekennen, terwijl ik al vijf oefenrondes van 21,1 kilometer in de benen had. wellicht had de teleurstelling die zich van mij meester maakte te maken met mijn verwachtingspatroon. vooraf hoopte ik een tijd onder de twee uur neer te zetten - het zou een mooie voorbereiding voor de stevensloop zijn, maar al na tien meter na de start zonk me...
3 reacties
Meer lezen