Doorgaan naar hoofdcontent

een stukje vliegen om een stukje te rennen

volgende maand vieren de #mrs en ik dat we 10 jaar zijn getrouwd. we keren op de dag van ons huwelijk terug naar de plaats waar de verbintenis werd gesloten. als je een geliefde in je leven hebt, begrijp je me wel: er zijn plaatsen waar je speciale en warme herinneringen aan hebt en waar je samen graag bent of komt. dat is bij ons niet anders, we zijn bijvoorbeeld graag in groningen en nijmegen. alleen is de plek waar we elkaar het jawoord gaven wat lastig te bereiken: het ligt zo'n 8000 kilometer verderop in british columbia in canada: het skiresort whistler. na een ceremonie van welgeteld 7 minuten (we hebben foto's en een dvd) op 18 september 2006 werden we op een hoogte van bijna 700 meter man en vrouw. exact 10 jaar later zijn we terug; 10 jaar ouder, wijzer en blij als ook dankbaar dat we samen zijn. die dag droeg ik een pak, dit jaar zullen het mijn hardloopkleren zijn. ik doe namelijk mee aan de terry fox run, een hardloopevenement dat geld inzamelt voor de strijd tegen kanker. het is een afstand van niks, iets meer dan 7 kilometer, maar de run betekent zoveel voor mij. ik ben in een van de mooiste landen ter wereld, met de mooiste vrouw ter wereld en ik mag iets doen wat 10 jaar eerder onmogelijk was (en in de jaren daar weer voor - eerlijk is eerlijk - ook niet in me opkwam): lopen tegen kanker. ik lag in 1996 met acute leukemie in het academisch ziekenhuis in groningen en had me al min of meer verzoend met de dood. gelukkig voor mij vond de dood het zelf nog wat vroeg. 2 decennia later kan ik zeggen dat 18 september 2016 een dag is waarop een en ander samenkomt. wil je me steunen in de strijd tegen kanker, stort dan een kleine bijdrage voor de terry fox foundation. alle beetjes helpen. ps: ik loop in canada in een speciaal shirt, beschikbaar gesteld door fun2press in arnhem. dank je wel, gretha!
Labels:

Reacties

  1. Anoniem20/8/16

    Mooi blog en ik kan eruit opmaken dat de liefde nog duidelijk diep zit. En bijzonder dit na 10 jaar op de zelfde plek waar het plaatsvond terug te zijn. Ook nog even 7km lopen en stelt niks voor zeg je zelf, maar denk wel bijzonder. Zeker in de context van de 10 jaar huwelijk.. Ik zeg geniet en fijne tijd en run in Canada����

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

corona in de achtertuin

hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit -  iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...
Een reactie posten
Meer lezen

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....
2 reacties
Meer lezen

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...
6 reacties
Meer lezen