een stukje vliegen om een stukje te rennen

volgende maand vieren de #mrs en ik dat we 10 jaar zijn getrouwd. we keren op de dag van ons huwelijk terug naar de plaats waar de verbintenis werd gesloten. als je een geliefde in je leven hebt, begrijp je me wel: er zijn plaatsen waar je speciale en warme herinneringen aan hebt en waar je samen graag bent of komt. dat is bij ons niet anders, we zijn bijvoorbeeld graag in groningen en nijmegen. alleen is de plek waar we elkaar het jawoord gaven wat lastig te bereiken: het ligt zo'n 8000 kilometer verderop in british columbia in canada: het skiresort whistler. na een ceremonie van welgeteld 7 minuten (we hebben foto's en een dvd) op 18 september 2006 werden we op een hoogte van bijna 700 meter man en vrouw. exact 10 jaar later zijn we terug; 10 jaar ouder, wijzer en blij als ook dankbaar dat we samen zijn. die dag droeg ik een pak, dit jaar zullen het mijn hardloopkleren zijn. ik doe namelijk mee aan de terry fox run, een hardloopevenement dat geld inzamelt voor de strijd tegen kanker. het is een afstand van niks, iets meer dan 7 kilometer, maar de run betekent zoveel voor mij. ik ben in een van de mooiste landen ter wereld, met de mooiste vrouw ter wereld en ik mag iets doen wat 10 jaar eerder onmogelijk was (en in de jaren daar weer voor - eerlijk is eerlijk - ook niet in me opkwam): lopen tegen kanker. ik lag in 1996 met acute leukemie in het academisch ziekenhuis in groningen en had me al min of meer verzoend met de dood. gelukkig voor mij vond de dood het zelf nog wat vroeg. 2 decennia later kan ik zeggen dat 18 september 2016 een dag is waarop een en ander samenkomt. wil je me steunen in de strijd tegen kanker, stort dan een kleine bijdrage voor de terry fox foundation. alle beetjes helpen. ps: ik loop in canada in een speciaal shirt, beschikbaar gesteld door fun2press in arnhem. dank je wel, gretha!