Doorgaan naar hoofdcontent

ik doe het, ik doe het niet, ik doe het toch

twijfelen. als ik denk, dan twijfel ik. denk ik niet, dan weet ik iets zeker. ik twijfel vaker dan dat ik ergens voor de volle honderd procent van overtuigd ben.

met hardlopen is dat niet anders.

😕

afgelopen najaar begon het te kriebelen. die tweede marathon, waarom niet? het is maar 4,5 uur (voor mij dan hè) rennen, als afsluiting van maandenlang trainen. dan is 4,5 uur niets. eitje, peanuts, a walk in the park. soort van...

maar dan moet wel alles kloppen: werk, thuis en alles wat daar tussenin zit of dwars doorheen gaat; werk en privé laten zich bij mij moeilijk scheiden.

ik besloot ervoor te gaan, wilde zelfs een project eromheen bouwen, tot ik mezelf terugfloot. dat was net na de winter. te veel onrust, te veel onzekerheid. niet doen. ook geen project. ik heb daardoor anderen moeten teleurstellen, en mezelf ook.

teleurstellingen, ik kan er slecht tegen. daar moet ik eens iets aan doen.

en toen werd het zomer.

twijfel? onzekerheid? ik besloot mijn hoofd uit mijn kont te halen - al is het het laatste dat ik doe met patta's aan mijn voeten. forza!

maar geen project, geen toestanden die kunnen afleiden. ik ga het doen! 8 april. rotterdam. b&b geregeld, in de buurt van het station dus geen gedoe met autorijden, parkeren en de vrijdag voor de marathon al vrijgenomen. en de twee dagen na de marathon ook.

de tijd die ik voor ogen heb? ik heb de tijd. sinds kort train ik in een sportschool, dat deed ik in de aanloop naar enschede niet. eens kijken of het bevalt.

en wat daarna gebeurt, die hersenspinsels zijn tot nader order verbannen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

corona in de achtertuin

hardlopen in coronatijd... wat een gedoe. ik loop met een grote boog om mensen heen, als het even kan alleen rechtuit -  iets voorbij de rotonde bij het pannenkoekenrestaurant van strijland in rheden weer terug en dat is dan weer 10 kilometer op de teller. ik vind het helegaar niks. bleib zu hause, restez à la maison, blijf thuis, houd 1,5 meter afstand van een ander. ik kan onze, overigens in deze tijd uitermate managementeske, premier mark rutte bijna niet meer horen. maar zolang de ziekenhuizen vol liggen en er mensen doodgaan, sommigen overlijden wel heel erg snel als je sociale media een beetje volgt, heb ik mijn bek te houden en afstand te bewaren. maar ik moet bewegen. dus dan maar naar de rotonde en weer huiswaarts. vorige week kreeg ik opeens een maffe inval - als mark rutte wil dat we à la maison restez-en , waarom dan niet hardlopen in mijn eigen achtertuin? ik kan lopen in een cirkel met een omtrek van 10 meter; dus dat zijn dan 1000 rondjes om 10 kilometer t...

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken....

het is gelukt, de marathon is volbracht

waar zal ik beginnen? bij het gevoel dat ik ben overreden door een tientonner? bij het laatste stuk naar de finish vanaf pak 'm beet 37 kilometer en ik om de tien passen wanhopig omhoog keek en hoopte op steun van een of ander opperwezen? bij het moment dat ik een stralende mrs in de armen viel? het lopen van de marathon , lieve mensen, is een eitje. in het begin. pas na 25, 30 kilometer kom je erachter dat je een onmenselijke prestatie aan het leveren bent. ruim een jaar geleden zei ik tegen mijn vrouw, aangestoken door enkele hardloopvrienden van mijn hardloopgroep social mile die de magische afstand van 42 kilometer en 195 meter hadden voltooid, dat ik ook een marathon wilde lopen. eentje maar. gewoon beginnen met trainen, de afstanden opbouwen, een beetje letten op eten en drinken, het aantal trainingen intensiveren met als slotakkoord één keer een marathon. hoe moeilijk kan het zijn? de voorbije twee maanden van mijn voorbereiding ging ik bijkans door een hel; ik kreeg allerle...