hardlopen voor de leuk

ik ben in mijn leven misschien 4 à 5 keer op de afsluitdijk geweest. de laatste keer was jaren geleden, ik weet niet eens meer wanneer. maar de passage van gisteren zal ik nooit vergeten. ik was namelijk te voet, op hardloopschoenen. we schrijven eerste paasdag 2017. het plan de afsluitdijk over te steken komt van de burelen van omroep gelderland. daar werken, ik incluis, enkele fanatieke en minder fanatieke hardlopers. met twee van hen sloot ik een pact: rennen over de afsluitdijk. dat idee kwam uit de koker van nieke hoitink. vorig jaar zou ze meedoen aan de officiële afsluitdijk open , maar dat evenement ging op het laatste moment niet door. nieke en haar gezin waren al neergestreken op een camping in de buurt van de start toen de organisatie besloot de stekker er uit te trekken. balen voor nieke en al die anderen die zich hadden ingeschreven. ik had sowieso besloten thuis te blijven. helemaal de afsluitdijk over? ben je gek of zo? ja dus. nieke wilde en zou de afsluitdijk o...

ik woon aan de rand van een provinciehoofdstad. aan de goede kant. daarmee bedoel ik, dat ik slechts de voordeur achter me hoef dicht te trekken en ik sta al bijna midden in de natuur van de veluwezoom. ik houd van hout. niet om te verbranden, want dat stinkt zo (en de lucht ervan schijnt slecht voor je te zijn), maar van hout, verankerd door wortels, verrijzend uit de bodem. bossen. vandaag wilde ik eigenlijk een klein rondje bossen doen, maximaal een kilometer of tien. het rondje werd iets langer. want het rook er zo lekker. nu ben ik geen trailrunner, maar een rondje koningsheide bij arnhem over het aangelegde fietspad sla ik zelden af. het was genieten! het had vanmorgen geregend, het was een graad of 12 à 13, de lucht was nog vochtig en wij hardlopers weten wat dat betekent: vochtige lucht is als een goed glas chocomel na afloop (of bier). ik had nog een reden om de bossen op te zoeken; ik wilde een beetje op verkenningstocht, wilde weten hoe de natuurpaden er bij lagen...