Doorgaan naar hoofdcontent

de februariloop van bennekom

en zo sta je, niet bepaald goed voorbereid, aan de start van een halve marathon. de februariloop in bennekom. er staat een harde wind, maar de eerder die week voorspelde regen blijft waarschijnlijk uit. laten we het maar proberen.

ik loop niet veel halve marathons: je moet er behoorlijk veel kilometers voor maken en alleen bij een marathon zitten ze in het schema. en als ik jullie eraan herinner dat ik slechts twee marathons heb voltooid, dan weten jullie genoeg.



ik ben meer een type van rondjes van een uur of anderhalf - met mijn tempo komt dat neer op afstanden tussen 10 en 15 kilometer. maar soms heb je gewoon iets extra's nodig en als een marathon veel te ver voor je is (je hebt geen tijd om al die lange duurlopen te doen of welk excuus je ook maar verzinnen kunt), is een halve marathon ook een idee.

ik had tot vorige maand te weinig kilometers in de benen. maar toen ik in de gaten kreeg dat de februariloop in bennekom aanstaande was en ik geen weekenddienst bleek te hebben, heb ik de gok maar genomen.

met één keer 15 en één keer 18 kilometer als training, meld ik me zaterdagmorgen bij boerderij hoekelum, de start- en finishlocatie voor het evenement van stichting comité ter bevordering van fietstochten en boslopen (cbfb); ik houd van zulke archaïsche namen.

ik bots in de hal waar de startbewijzen worden uitgereikt bijna meteen tegen loopmaatje eva uit renkum op. eva en ik legden vorig jaar samen de eerste 18 kilometer van de marathon van rotterdam af, daarna moest ik haar laten gaan.

voor de rest zie ik geen bekende gezichten. gek eigenlijk: op de digitale snelweg heb ik een behoorlijk netwerk van loopmaatjes, maar ik zie ze zelden in het echt.

ik kleed me om en ga naar buiten om me een beetje warm te lopen. meteen krijg ik van de harde wind een pets in mijn gezicht. dat wordt niks. maar ik zie niemand teruggaan naar binnen...

achteraf kan ik alleen maar zeggen dat een en ander naar wens is verlopen. de bossen van bennekom vormen een schitterend decor voor een wedstrijd en die ook nog eens de harde wind beteugelen - ik heb tot vrij ver in mijn race een aardig tempo kunnen volhouden en ik weet dat ik het nergens heb laten liggen. mijn eindtijd van 2 uur, 3 minuten en 10 seconden is iets voor iemand als ik om trots op te zijn.

de februariloop is een fijn evenement. is 21,1 kilometer te ver? het cbfb heeft ook een 5 en een 10 kilometer. overigens dreigde de loop nooit meer gehouden te worden, maar er is een nieuw stichtingsbestuur. de toekomst ziet er dus rooskleurig uit.

Reacties

Populaire posts van deze blog

gelukkig nieuwjaar (of voor het goede doel maar weer?)

tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke

425 euro voor stichting leukemie

met zondag de halve marathon van egmond voor de boeg, waar ik de kwart marathon loop, heb ik de inzameling voor stichting leukemie beëindigd. ik wil alle gulle gevers bedanken. dankzij jullie heb ik 425 euro kunnen overmaken. heel erg veel dank! cancer sucks!

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken.