okay, that's done. de terry fox run in canada krijgt een vinkje op de bucketlist. what's next? eigenlijk hoef ik er niet lang over na te denken. de bladeren verkleuren, de lucht wordt frisser, evenals de kop. ik houd niet van hardlopen in de warmte. de tijd die is aangebroken, is mijn seizoen: het najaar.
ik heb me ingeschreven voor drie herfstloopjes, waaronder de zevenheuvelenloop in nijmegen die na mijn absentie van vorig jaar niet mag ontbreken. het is weliswaar erg druk onderweg met die tienduizenden fanaten, maar juist het parcours, de omgeving en de goede sfeer maken de zevenheuvelenloop voor mij een van de mooiste uitdagingen in mijn directe omgeving.
morgen ga ik de route maar weer eens verkennen op mijn vrije donderdag. nu is dat slap gelul, want ik hoef het parcours niet te verkennen. ik kan de loop bijkans met mijn ogen dicht - ik ben er zo graag. ik woon in arnhem, maar als ik op de zevenheuvelenweg loop, daarna op de meerwijkselaan en even later hotel erica passeer, voel ik me pas echt thuis. zou ik een import-arnhemmer zijn die zich import-nijmegenaar voelt? bestaat zoiets?
de zevenheuvelenloop is niet mijn eerste najaarswedstrijd. eerst wacht op 29 oktober de holterberg. ik doe mee aan de 10 kilometer van de diepe hel holterbergloop, hetgeen inhoudt dat ik ren van holten naar nijverdal. deelnemers aan de 10 kilometer moeten parkeren in nijverdal en worden vervolgens met een bus van de organisatie naar de start in holten gebracht. (zou het een bus van de oad zijn?)
mijn derde en laatste loop de komende maanden is de 15 kilometer van de montferland run in 's-heerenberg op 4 december. veel over gehoord, nooit meegedaan, aan de diepe hel holterbergloop trouwens ook niet. eigenlijk ben ik als wedstrijddeelnemer een groentje, ik heb bovendien de gave mee te doen aan wedstrijden waarbij aan de finish geen medaille voor de deelnemers klaarligt. volgend jaar maar eens een stuk of 15 medailles scoren ;-), waaronder een voor het voltooien van een halve marathon. ik weet alleen nog niet welke.
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten