het overkomt me zelden. twee vrouwen aan mijn voeten. vanavond was my lucky night. mijn sportmasseur eva heeft een stagiaire, renee. en renee loopt ook hard (wij maken, net als eva, deel uit van dezelfde loopgroep: social mile in arnhem). renee kneep vanavond vooral hard, maar pijnlijk was het nooit. eva daarentegen zat met haar duim aan mijn gevoelige plek in mijn rechteronderbeen. een spier met een eigen willetje; vreemd genoeg voel ik er onder het lopen amper iets van. de massage van vanavond voelde weldadig aan. met renee links en eva rechts. zondag zal van weldaad geen sprake zijn, want dan staan in schoorl dertig trainingskilometers op het programma, trainingskilometers voor enschede. renee is eveneens in schoorl, zij bereidt zich voor op de marathon van parijs. tot zondag!
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten