Doorgaan naar hoofdcontent

perry sport failliet! ogodogodogod

ik betrap mezelf erop dat ik mijn sportgarderobe (lees: hardloopcollectie) beter op peil houd dan mijn dagelijkse (kantoor)kloffie. toen ik me afgelopen zaterdag wilde omkleden voor het etentje dat mijn ouders hadden georganiseerd vanwege hun 50-jarige huwelijksfeest, raakte ik lichtelijk in paniek: ik had van tevoren te weinig kleding voor die gelegenheid gewassen. heb ik daarentegen getraind, dan gaat die zweterige troep onmiddellijk de wastrommel in. nog wat sportkleding van de mrs erbij en hop, daar gaat weer een miniwasje op 40 graden. toen ik deze week via het nederlandse persbureau, dat mij en mijn collega's van binnen- en buitenlands nieuws voorziet, vernam dat perry sport over de kop dreigde te gaan (hetgeen inmiddels is gebeurd) schoot ik opnieuw enigszins in de stress. en waar moet ik nu voor mijn hardloopkleding naartoe? perry mag dan in het 'dodelijke midden' zitten, deze hardloper van bijna middelbare leefijd geeft niet bijster veel om uiterlijk hardloopvertoon. als er maar genoeg schone shirts in de kast liggen voor de volgende training. nu de trainingen elkaar sneller opvolgen en ik ook eens per week door een coach onder handen wordt genomen (iets met core), gaat het hard. dus ik hoop dat perry sport een doorstart maakt, sowieso in arnhem. gelukkig heb ik af en toe geluk bij de outlet van intersport en uiteraard heeft mijn stad de echte hardloopwinkels binnen de grenzen, zoals run2day en runnersworld, maar laten we eerlijk zijn: goedkoop zijn de tricootjes en broekjes bij die laatste twee speciaalzaken niet. ik kom er zeker voor goede schoenen, maar 60 euro voor een shirt gaat me echt te ver. het geld groeit me niet op de rug. speaking of which, mijn rug vindt het onderhand tijd worden dat die marathon gelopen wordt. mijn rug is mijn achilleshiel, al sinds mijn tienerjaren. onder het lopen merk ik er weinig van, maar na afloop gaan er hevige verwijten vanuit dat lichaamsdeel naar de rest van h.j. van veen, geboren 25 december 1969 te meppel - alsof mijn rug steun zoekt bij de rest om de hakken eens flink in het zand te zetten. ik houd het er maar op, dat ik de komende weken even door de zure appel moet heen bijten. dus dat doe ik dan ook maar. en ja-ja-ja, ik zal een beetje oppassen. een beetje.

Reacties

Populaire posts van deze blog

gelukkig nieuwjaar (of voor het goede doel maar weer?)

tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke

425 euro voor stichting leukemie

met zondag de halve marathon van egmond voor de boeg, waar ik de kwart marathon loop, heb ik de inzameling voor stichting leukemie beëindigd. ik wil alle gulle gevers bedanken. dankzij jullie heb ik 425 euro kunnen overmaken. heel erg veel dank! cancer sucks!

ken je die mop van die wedstrijd in utrecht?

stel: je traint voor de kwart marathon van utrecht . je hebt nog nooit verder gelopen dan 8 kilometer, dus die laatste 2,5 kilometer moeten op wilskracht. dat gaat je lukken, dat weet je. je hebt een ijzersterke wil, er staat publiek langs de kant, het is schitterend loopweer en je wordt toegejuicht door familie en vrienden. je dochtertje heeft zelfs een spandoek gemaakt. maar onderweg merk je dat er iets niet klopt. je kijkt op jouw hardloophorloge: het aantal kilometers loopt maar op en dat ene woord is in de verste verte niet te zien. het woord finish. nadien hoor je van iedereen om je heen dat je geen 10,5 kilometer hebt gelopen maar 15. onbestaanbaar, maar het gebeurt. het gebeurde zondag in utrecht. tweeduizend lopers zijn misleid. maar het ging ook fout voor lopers op de halve marathon, en daar deed ik aan mee.  bekijk de kaart. iets voorbij het punt van 16 kilometer zie je dat deelnemers aan de halve marathon naar links moeten; ze moeten een lus maken.