de spanning stijgt, want het weekend van de dam tot damloop komt dichterbij. 20 september moet het voor mij gebeuren. de afstand van 10 engelse mijlen (ruim 16 kilometer) baart me geenszins zorgen. indien ik blessurevrij blijf, is de afstand een peulenschil. ik ben wel een beetje bang voor mijn gemoedstoestand - mijn eerste damloop wordt emotioneel mogelijk lastig, want ik loop niet alleen voor mezelf maar vooral voor de mensen die leukemie hebben, voor wie ik al ruim tweeduizend euro heb ingezameld. dank gulle gevers! hoe ga ik daar onderweg mee om? dit vraagstuk wordt bemoeilijkt door het plotselinge, overweldigende verdriet van mijn loopmaatje tijdens de damloop, m. hij verloor kortgeleden zijn moeder na een kort ziekbed. de arme jongen wordt bijna verscheurd door het gat dat in zijn leven is geslagen. hij en zijn gezin wonen in de kop van noord-holland, niet naast de deur. mijn vrouw en ik kunnen beiden slechts op afstand tot steun zijn. ik weet dat hij sterk is, want onlangs fietste m. bijna 250 kilometer om het ijsselmeer, voor zijn lieve dochtertje, een kind dat veel zorg nodig heeft. m. en zijn vrouw zitten in een achtbaan en die stopt voorlopig niet. ik mag dan de dood in de ogen hebben gekeken, ik ga in feite net zo onbevangen door het leven als ik voor mijn ziekte deed. er wordt wel eens gezegd, dat kanker je leven verandert. maar het is al zo lang geleden.
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten