ik kreeg begin mei een bijzonder verzoek van een kennis uit mijn medische netwerk. of ik mee wilde doen aan een inzamelingsactie tijdens de dam tot damloop. lopen voor het goede doel heb ik altijd sympathiek gevonden, maar vooral wanneer anderen het deden. het leek me zoveel gedoe en zou, dacht ik, alleen maar afleiden. hoe kun je trainen voor de marathon van new york of londen, terwijl je ondertussen minimaal 5000 euro bijeen moet harken voor in dit geval kika, voordat je ook maar aan een startbewijs kunt ruiken? nee, lopen voor een goed doel, dat was niets voor mij.
gold dat ook voor de dam tot damloop? voor stichting leukemie wilde ik één keer een uitzondering maken; geen 42 maar 'slechts' 16 kilometer en leukemie... tja, ik heb daar iets mee. ik zeg maar zo: als je ooit een keer leukemie hebt gehad (liever niet natuurlijk, begrijp me niet verkeerd) dan schept dat een band. en dus besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en te proberen geld in te zamelen voor stichting leukemie. ik moest minimaal 150 euro ophalen, te overzien. maar langs de deur, nah... twitter, facebook en instagram waren mijn wapens. vooruit, ook even een mailtje naar mijn collega's en een envelop op mijn bureau.
die 150 euro had ik binnen 10 uur binnen. ik kreeg goede hoop: 300 euro, een verdubbeling? 300 euro is veel geld. thans staat de teller op ruim 850 euro. ik weet niet wat me overkomt. ik ben diep geraakt door jullie vrijgevigheid. ik dacht dat ik met een paar honderd euro mijn handen mocht dichtknijpen, maar wat jullie tot nu toe gepresteerd hebben gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven. zou 1000 euro mogelijk zijn?
mochten lezers onder jullie nog niet gedoneerd hebben voor onderzoek naar leukemie, denk erover na. een klein bedrag betekent al zo veel, het gezegde 'druppel op de gloeiende plaat' bestaat niet voor mij. leukemie is een verschrikkelijke ziekte en zoals bij zoveel vormen van kanker is het vaak gissen naar de oorzaak. domme pech had ik, dat besef ik, maar ik heb ook heel veel geluk gehad. ik leef nog, ik ben zoals dat heet volledig in remissie. die kans was aanvankelijk fiftyfifty. helaas is die overlevingskans bijna twintig jaar na mijn diagnose niet veel groter geworden. daar is tijd voor nodig en geld.
hieronder vind je de gegevens voor een donatie aan stichting leukemie. vorig jaar haalden 50 lopers namens de stichting tijdens de dam tot damloop 10.000 euro op. dat kan beter. doe je mee?
mijn gegevens: h.j. van veen, NL 29 INGB 0687 7396 83, o.v.v. dam tot damloop voor stichting leukemie.
(oh ja, iedereen die doneert maakt kans op een dinerbon van eetcafé helder in arnhem ter waarde van 50 euro.)
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten