vanmorgen heb ik mezelf getrakteerd. op twee plakken kruidcake (home made door mijn vrouw), een banaan en daarna een halve marathon door arnhem. het was een mooie ochtend, niet te koud, droog, af en toe zelfs een flauw zonnetje en volop gelegenheid om mijn tubes van herzog te testen en de waterzak van decathlon. ik nam me voor te lopen in een langzaam tempo; normaal gesproken kan ik een halve marathon aan in een gemiddelde kilometertijd van rond de 5:45, maar ik wilde weten hoe het voelt om rond de 6:30 te lopen per kilometer. dat is namelijk de kilometertijd die ik voor ogen heb volgend jaar in enschede tijdens mijn eerste en enige marathon. vooraf is het alsof je in een dure kledingzaak bent om tien trouwpakken te passen - het voelt raar, je wilt sneller wisselen van pak, de knopen in de stropdassen mislukken steeds en het duurt allemaal veel te lang. maar ik begon er na een kilometer of tien plezier in te krijgen. ik was al verscheidende hardlopers tegengekomen, en veel fietsers die op weg waren naar werk of school, ik had uiteraard lekkere foute hardloopmuziek in mijn oren en het ging gewoon lekker. een trap die ik moest beklimmen om de lange andrej sacharovbrug te bereiken, besloot ik wandelend te bedwingen en ik ben boven gewoon even gestopt om rustig een tweede banaan op te peuzelen. ik moet wel bekennen dat ik de eerste kilometers een beetje liep te hannesen met de drinkslang van de waterzak, maar dat probleem kon ik uiteindelijk oplossen; dat doen we de volgende keer beter. achteraf bleek ik veel te veel water mee te hebben genomen; ik heb amper de helft van de inhoud (ik schat twee liter) nodig gehad. ik liep verder zo ontspannen, dat ik op het laatst nog een kleine tempoversnelling in de benen had. de laatste anderhalve kilometer ging vals plat naar beneden en dat is echt een pré wanneer je aan het slot van een (halve) marathon bezig bent. bij de voordeur vielen me tot slot enkele zaken op: ik had 22,6 kilometer afgelegd, zo ver had ik nog nooit gelopen en ik had er bijna tweeënhalf uur over gedaan. dat laatste betekende een gemiddelde van 6:37 per kilometer, langzamer dus dan ik had uitgerekend. ben ik een slak? ja, maar een marathon duurt voor iemand zoals ik sowieso rond vierenhalf uur. dat is lang. ik heb vandaag geleerd dat ik tegen lang lopen niet hoef op te zien; mijn volgende uitdaging is drie uur. eens kijken hoeveel kilometer op marathontempo ik in die tijd kan afleggen.
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten