au. mijn tepels. bloed. een beetje maar, hoor. maar mijn tepels bloeden. een loopje van ruim zestien kilometer in de regen in een verkeerd tenue. een beginnersfout. het begon ongeveer na een kilometer of elf. ik voelde het hardloopshirt onder mijn regenjasje al wat schuren. het rondje ging lekker en dat bleef ook zo tijdens het ongemak. dus ging ik gewoon verder; we gaan niet stoppen, omdat we iets voelen wat niet levensbedreigend maar hooguit ongemakkelijk is - een afspraak die ik met mezelf heb gemaakt. ik moest ook doorlopen, want ik wilde naar huis. naar de chocolademelk en de doucheruimte. helaas was het water uit de douchekop dat over mijn tepels stroomde iets te warm, maar ik kon een kreet van pijn onderdrukken. ik zing niet onder de douche, waarom wel schreeuwen? er zijn overigens speciale tepelpleisters op de markt om een 'runners nipplegate' te voorkomen (gewone pleisters zijn vaak beter) en het van tevoren insmeren van de tepels met vaseline schijnt ook te helpen; dat moet ik de volgende keer maar doen dan. na het omkleden trof ik op de bank in de woonkamer een kennis, we hadden elkaar lange tijd niet gezien en hij sprak mij vol bewondering toe. vervolgens vertelde hij over zijn compagnon die 11 marathons en 2 triatlons achter zijn naam heeft staan. zijn snelste marathon ging in ongeveer drie uur, dacht de kennis. ik zou wel eens met hem willen trainen, zei ik. van zo'n ervaren loper kan ik op weg naar mijn eerste en enige marathon veel leren. 'zit er voorlopig niet in', sprak de kennis. 'hij weegt op dit moment meer dan tweehonderd kilogram'. mijn mond viel open van verbazing. krijg nou tieten.
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten