als jullie hardlopen, kijken jullie dan ook om je heen? bewonderen jullie de omgeving?
toen ik onlangs in mijn eigen stad arnhem een beetje te nadrukkelijk niet voor me keek maar staarde naar iets anders, viel ik. niet echt hard, maar ik viel wel. schaafwonden aan beide handpalmen en de linkerknie en een deuk in mijn ego waren mijn deel. waarom ik viel? een bloedmooie hardloopster kwam me tegemoet…
in ons land zijn ruim driehonderdduizend mensen visueel beperkt, van wie verreweg de meesten slechtziend zijn. de rest is blind, ziet niks, nakkes, nada. onder deze mensen zijn ook hardlopers. stel je voor: (bijna) geen hand voor ogen kunnen zien, maar wel rennen. zou jij overeind blijven?
ik werd deze week getroffen door een artikel in het blad losse veter over de hardloopclub running blind. die is in 2007 opgericht door sporters met een visuele beperking, mensen die de lopers onderweg begeleiden en een kliniek, gespecialiseerd in oogziekten. je moet het maar durven: voluit gaan met alleen een buddy op wie je ‘blind’ moet vertrouwen.
sinds het begin van running blind zijn er hardloopgroepen in het westen, midden en zuiden van het land. aan de oprichting van groepen elders wordt gewerkt.
als ik terugdenk aan die mooie hardloopavond waarbij ik werd afgeleid door rennend vrouwelijk schoon - en terwijl ik dit blog schrijf, verschijnt een glimlach op mijn gezicht; opgelucht ben ik ook. wat ben ik blij dat ik naar hardlopende vrouwen kan kijken! ik krijg het spaans benauwd als ik eraan denk dat mijn grootste hobby in gevaar komt, omdat ik niet meer weet waar de weg eindigt en de stoep begint.
tv kijken vlak voor oud en nieuw is terugblikken. de lijstjes. de beste, de hoogste, de laagste, de diepste, de verste. maarten van der weijden, die kwam ver. maar niet ver genoeg. toch vind ik hem een held - de elfstedentocht zwemmen . welke idioot doet dat nou? van der weijden kwam in de laatste week van december op tv met dionne stax. ze blikten terug op dat knotsgekke avontuur. maarten handelt uit schuldgevoel; hij kreeg kanker en is er nog, anderen kregen kanker en wonen nu ergens boven. dat schuldgevoel, dat heb ik ook wel een beetje. waarom ben ik er nog wel en gingen die andere heren, samen met mij eind 1996, begin 1997 op zaal, dood? ik heb inmiddels drie hardloopwedstrijden voor het goede doel gelopen met een totale opbrengst van zo'n vijfduizend euro. ik ben een trots mens. voor de kwart marathon tijdens de halve marathon van egmond had ik me al ingeschreven toen van der weijden in zijn terugblik van 2018 langskwam. 'egmond' is op 13 januari. kijke
Reacties
Een reactie posten